Eftir slysið á MB. Brødrene

Ég tamdi mér snemma að hugsa hátt,
hugtak mitt var – að sigra;
ég þekkti og hataði Mammons-mátt
og mannverur þær sem breyttu flátt,
belgi dólgslega’ og digra.

Mér hraut ekki’ af hærri borðum brauð
og bað ei um náðarmola,
en kynntist mörgum sem áttu auð,
þau öreiga sálarhylki snauð,
þungbærast var að þola.

Mig bilar aldrei mín barnatrú,
það búi’ í mér drottins kraftur,
þó líði mér einna lakast nú,
mín löngun og von er – örugg sú;
ég styrkist til starfsins aftur.