Ei glóir æ á grænum lauki

Ei glóir æ á grænum lauki
sú gullna dögg um morgunstund,
né hneggjar loft af hrossagauki,
né hlær við sjór og brosir grund.
Guð það hentast heimi fann
það hið blíða
blanda stríðu.
Allt er gott sem gjörði hann.

Ei heldur él frá jökultindi
sér jafnan eys á klakað strá,
né nötrar loft af norðanvindi
sem nístir jörð og djúpan sjá.
Guð það hentast heimi fann
það hið stríða
blanda blíðu.
Allt er gott, sem gjörði hann.

Því lyftist brún um ljósa daga,
þá lundin skín á kinnum hýr;
því síkkar hún þá sorgir naga
og sólarljós með gleði flýr.
Hryggðin burtu hverfur skjótt
dögg sem þorni
mær á morni
uns hin raka nálgast nótt.

Þú, bróðir kær, þó báran skaki
þinn bátinn hart, ei kvíðinn sért;
því sefur logn á boðabaki,
og bíður þín ef hraustur ert.
Hægt í logni hreifir sig
sú hin kalda
undiralda,
ver því ætíð var um þig.