Formanna- og hásetatal af vesturlandi við Drangey vorið 1843 | BRAGI
Bragi, óðfræðivefur

Söfn

Íslenska
Íslenska

Persónuvernd:

Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn.

Innskráning ritstjóra

Formanna- og hásetatal af vesturlandi við Drangey vorið 1843

Fyrsta ljóðlína:1. Nokkra má eg nefna hér
Bragarháttur:Stikluvik – hringhent
Viðm.ártal:≈ 1850
Tímasetning:1843
Flokkur:Formannavísur
1.
Nokkra má eg nefna hér
njóta bráins dýnu
sem að knáir sækja ver,
svona þá eg orð fram ber.
2.
Þorleifur í Vík á vog
viljugur fley setur,
hugaður þó herði sog,
happsamur við fiskitog.
3.
Hélt þó belgi Hræsvelgur
hvoft með velgjulátum
boðaelginn Ólafur
arfi Helga fram dregur.
4.
Sigurður Magnússonur kann
súðavagni aka,
það vel hagnað honum vann,
hrannargagn að vonum fann.
5.
Þrek Ásmundur Þorvaldsson
þreytir lundardjarfur
brekahund á veiðivon
vék á sund af herjanskvon.
6.
Sveitarstýrir Sölvi frá
Sauðá dýri ranga,
beitir lýra leiðir á
leitir býr að afla sá.
7.
Honum fylgir fullröskur
frá Áshildarholti
orkugildur Guðmundur
græði hrylldum kunnugur.
8.
Miðaljóni um hlýrahlað
hliðar tjóni fjarri
sniðugt þjónar afla að
iðinn Jón frá Kimbastað.
9.
Sýslan hraða frýja fann
fram um traðir laxa,
Gísli þaðan knýja kann
kvíslaglað altygjaðan.
10.
Árnakundar öldujór
yptir mund Hannesar,
kárna hans lund ei kann þó stór
klárnum sunda hossi sjór.
11.
Gæddan þroska þrekinn tel
Þorstein Gottskálksniðja,
ekki doskull ekur vel
áraþorsk um brekamel.
12.
Færa karfa fram setur,
fimur, djarfur, laginn,
lýðum þarfur, þolugur
Þorvaldsarfi Guðmundur.
13.
Leita grynnst ei þreyir þá,
þorskur finnst í álum,
kvíðinn minnst þó gjálp sé grá
Guðmundur Innstalandi frá.
14.
Býr sig djarfur brims á rann
Böðvars arfi, Gísli,
ekki þarf að eggja hann
aflastarfi fullvanann.
15.
Sett fram hvatur súðaljón
Símon gat frá Skarði,
ekki hatar úðartón,
útum ratar lúðufrón.
16.
Beitir fleyi brims á slóð
Bjarni á Meyjarlandi,
sig þó reigi ránarjóð
réttum eigi tapar móð.
17.
Borinn Skúli Bergþóri
brims þó kúlur vaxi
kaðlamúl er knýjandi
knár um súlu haglendi.
18.
Jón frá glaður Glæsibæ
getinn hraður Birni
bárunað fram æsir æ,
árablað í læsir sæ.
19.
Ýsufróns kann lung um lá
leiða tjón svo hefti
alda lóns þó bungi blá
Bjarni Jónsson Tungu frá.
20.
Feginn vildi flýja tjón,
fleyi snilld með etur
Egils mildur mögur Jón
megingildur hvals um frón.
21.
Þá er Anna Arajóð
í sjómannatölu,
þægð með sanna þaraslóð
þekkja vann hið rara fljóð.
22.
Sels um leyni sundavigg
Sölvi á Steini hrærir,
þó úður veini undan glygg
eigi reynist lund hans hrygg.
23.
Aflakjörum unnir hress
yggld þó gjörist bára,
Stefán knör um stígi hléss
stýrir úr vörum Fagraness.
24.
Halldórs arfi Halldór kann
hraustur skarfinn súða
út um karfa kaldan rann
knýja djarfur tjaldaðan.
25.
Bjarna alinn ótrauður
áraval fram setur
keilusal í kunnugur
Kálfardal frá Guðvarður.
26.
Jón frá Hólakoti kann
kiði hjóla stýra,
mun ei ólag hindra hann
hátt þó góli marvalvan.
27.
Árni sonur Einars má
öruggt honum fylgja
ægiskvon þó kveini blá
kvíðavon ei reynir sá.
28.
Kvíðir eigi Kári þar
köldum vegi drafnar,
ötull sveigir árarnar
í þeim smeygir bárurnar.
29.
Jón er arfi Ólafs þó
ekki starfaminnstur,
blað á farvið fól í sjó,
flæðartarfi ról til bjó.
30.
Sigurður gota setja kann
sjóar, þrot við storma,
frá Hólkoti flóðs á rann,
fá vill not af afla hann.
31.
Koti Sveins Jón svinnur frá
svo til meins ei horfi
notar eins vel afla sá,
otar fleinsver bát um sjá.
32.
Ólafur Kristjáns kundur þó
kola hristist völlur
gæddur lista lund fram dró
í leitir vista sunda jó.
33.
Jón, hans hlýri, jafn hinum
jagar dýrin sjóar;
kann að stýra úr stafninum
stökkulsmýra hrafninum.
34.
Pétur Reykjum rennir frá
ránar eik á víði,
sér þó hreyki hefring blá
heppinn leikur sjós við stjá.
35.
Ebeneser ötull þar
ölduvési mætir
fákinn trés, í fötin snar,
færir Hlés um göturnar.
36.
Kristján situr keip við sinn
kvíða bitrum sneyddur,
kyrr við strit þó steypist inn
stökkuls fit á reipjórinn.
37.
Bylgju aga flýr ei frá
flóðs við slag óragur,
Stefán haga stýri má
stilltur lagardýri á.
38.
Einar sefi Sigurðar
síst er efablandinn,
brim þá grefur breiðan mar
í bugðu vefur árarnar.
39.
Aflagjarn og gagnlegur
Gunnars barn Ingjaldur,
mar þó harðni magnlegur
mjaldur tjarna vagn dregur.
40.
Þorvalds mögur Þorvaldur
þröstinn ögursvalla
færi lög um fulldjarfur
fiska högum kunnugur.
41.
Knár er Ari kólgu þó
kári fari vekja,
ár í mar hann bugðu bjó,
báruskarir einatt sló.
42.
Árarefinn öflugur
ei við tefur búa,
frí við efa fram setur
frá stað Skefils Eiríkur.
43.
Áls um hlað á neglunað
Njáls frá stað Guðvarður,
frjáls hugaður tíðum trað,
táls án skaða, vel fór það.
44.
Teitur breið á bárulönd
beitir skeið með þessum,
leitar veiða viljug hönd,
veit að greiða mastursbönd.
45.
Kunni ríða hinum hjá
hlunna fríðu essi
grunnungs víðar götur á
Gunnar Skíðastöðum frá.
46.
Hjá fer sköðum hugdjarfur
hafs á tröð að veiðum,
fákinn löðurs fram setur
frá Gauksstöðum Þorlákur.
47.
Sama staðar Símon frá
svam á vaðarhéra
fram[a]hraður öldu á,
amabaði sneiðir hjá.
48.
Unnarkiði kappsamur
kunni við að beita
Gunnarsniður Guðmundur
grunnungs miðum alvanur.
49.
Gjólu stjá þó greitt við hvur
góli sjávardrifinn
hjólfák lá um hleypt getur
Hóli frá Jón Rögnvaldsbur.
50.
Frá Hvammkoti Tómas títt
til að nota veiði
ráargota út fær ýtt
á er floti geigður lítt.
51.
Eggerts get þó hossi há
höfrungsfleti gjóla,
mörgum betur Fossi frá
flæðar etur hrossi sá.
52.
Jón að gáir sonur Sveins
sjónum á hvað hagar
lóni þá að leiðir eins
ljónið sjávar meiður fleins.
53.
Sigurðs arfi Ara kann
öldum djarfur mæta,
flóða karfa hara hann
hlóð vel, starfa marar kann.
54.
Sálm þó Kár með kynngiraust
kveði þrár að fleyi
Pálmi árum tamur traust
tálmar bárum geð með hraust.
55.
Kliðinn lóna venjast við
vill Benóní líka,
iðuljóni um lúðusvið
liðugt þjónar prúðmennið.
56.
Ólafsniðu Ólafur
ekki kviður storma
hræddur við en viljugur
veturliða Hlés ríður.
–––––
57.
Sá er biðja sífellt má
sjóar iðju vini
ávallt styðji föng að fá,
frá þeim ryðji hættum þá.
58.
Sævargrand svo eyðist allt
ævarandi kraftur
kæfi vanda húmið [?] hallt,
í hæfi standi lánið snjallt.
59.
Styðji leiði herrans hönd,
hryðjum eyði nauða,
biðjum sneyði efa önd,
iðju greiði um haf og lönd.
60.
Drengir fróðir flýti sér
fenginn óðar laga,
genginn óður ýtum þver
engum ljóðin nýta ber.
61.
Þessi lofa ljóð ei má,
líkust vofu grárri
eru dofin, hrukkótt, hrá,
hrufluð, klofin til og frá.