Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Kvæði um missi ástmannaFyrsta ljóðlína:Adam sakna Abels hlaut / ævi sína langa
Höfundur:Guðmundur Erlendsson í Felli
Heimild:JS 232 4to (Gígja). bls.124v–125v
Viðm.ártal:≈ 1650
Viðlag: Einn fer að deyja, annar syrgir þann; oss má fúsum fleygja í föður rann; þeim er hægt að þreyja sem engum ann.
1. Adam sakna Abels hlautævi sína langa, við þá vakna verður þraut vildi á móti ganga, harmar rakna hyggju skaut hart í sundur teygja. Einn fer að deyja. Sældir slakna á sorgar braut, svefns ei vel né matar naut þá hjartað brann. Þeim er hægt að þreyja sem engum ann.
2. Jakobs angur eitt var mesteftir Jósep góða, sá mótgangur fékk svo fest fót hjá stuðli þjóða að mundangur sá einn sést, sig í gröf vill hneigja. Einn fer að deyja. Harmur strangur hjartað lest, hafði sett í gleðinnar brest og yndis bann. Þeim er hægt að þreyja sem engum ann.
3. Ofan á þetta Rakel rjóðreyrð með sóttar böndum, á veginum slétta væn og góð var honum sjúk á höndum, sútir flétta sorgar móð svo að hún varð að deyja. Oss má fúsum fleygja. Eykur þetta um yndis slóð angur mest og ræmist hljóð því grætur hann. Þeim er hægt að þreyja sem engum ann.
4. Davíð harmar soninn sinnsem hans hjartað unni, hann sér barmar, bleik var kinn, brauðs ei neyta kunni; laugir varmar augna inn undir kverk sig teygja. Einn fer að deyja. Lyndis farmar lýttu kinn, linaði hold og vænleikinn, sem verða kann. Þeim er hægt að þreyja sem engum ann.
5. Job hinn góði börnin blíð,blóma firrtur sönnum, grét af móði, stórt var stríð, styggðir meðtók hrönnum; lá í blóði leiður lýð lýtti hann húsfreyja. Einn fer að deyja. Hátt og í hljóði heyrði níð, hennar ei var lundin þýð við krankan mann. Þeim er hægt að þreyja sem engum ann.
6. Gyðingaland var hrært með hryggðhrópið spurðist víða, ævigrand á Efraim byggð ungbörn hlutu að líða; við sorgarband með stóra styggð og sturlun mæður þreyja. Einn fer að deyja. Af þeirra hand sem ljúf var lygð lífi ræntust full af tryggð en blóðið rann. Þeim er hægt að þreyja sem engum ann.
7. Einn á víði fuglinn finnstfrá sem annar deyði, hinna siði hirðir minnst hugsar lítt á veiði, svo í friði söngva binst, situr og er að þreyja. Einn fer að deyja. Er á skriði angrið innst ætíð meðan lífið vinnst um rænu rann. Þeim er hægt að þreyja sem engum ann.
8. Munur ekki meiri en sámeina ég verða kunni, sældar bekki að sitja’ upp á og syngja glatt með munni, eða hrekki hryggðar fá sem hrella menn og beygja. Einn fer að deyja. Máske þekki margur þá mín til klekki eftir á því nóg til vann. Þeim er hægt að þreyja sem engum ann.
9. Ráðið glæst sá reyndur errétt vel skyldi grunda, Krist við æðstan koma sér og kærleik hans að stunda; bót er næst þá bölið sker börn Guðs plaga að segja. Einn fer að deyja. Skinið læst í skýjum fer, skjótt þó næst það sjáum vér þá hitt frá rann. Þeim er hægt að þreyja sem engum ann.
10. Reynir pína menn sú mestmanna bann að hljóta, mein er fín ef fékk mann fest fljóðin rjóð ei njóta, kvein þau sýna kinna brest ef kvendin fara að deyja. Oss má fúsum fleygja. Einir rýna í það flest sem eykur veikan lyndis brest um krankan mann. Þeim er hægt að þreyja sem engum ann.
11. Föður góðan missa meðmun og örðugt heita, öðlast síðan angrátt geð undir hvarma sveita; móður og blíða betri en féð beint hvör mætti segja. Einn fer að deyja. Bróður líða lát er skeð, ljóðin bíða systur geð, þér æ ég ann. Þeim er hægt að þreyja sem engum ann. Athugagreinar
Lesbrigði úr Lbs 1050 4to:
1.9 matar] fæðu 1055. 10 þá] því 1055. 2.8 Harmur strangur] harmastrengur 1055. 3.2 sóttar] sorgar 1055. 6 svo að] svo 1055. 9 ræmist] ræmir 1055. 4.6 teygja] beygja 1055. 9 linaði] linuðu 1055. 6.5 við] með 1055. með] við. 7.6 þreyja] þegja 1055. 9.2 vel] það 1055. 3 æðstan] hæstan 1055. 7 einn_deyja] Oss má fúsum fleygja 1055. 9 næst] fæst 1055. 11.7 einn_deyja] Oss má fúsum fleygja 1055. |
