Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Rímur af bókinni Ester 5Rímur af bókinni Ester – Fimmta ríma
RÍMUR AF BÓKINNI ESTER
Bálkur:Rímur af bókinni Ester
Fyrsta ljóðlína:Enn skal renna hið fimmta fram af fræðabrunni
Höfundur:Einar Sigurðsson í Eydölum
bls.181–183
Viðm.ártal:≈ 1600
Flokkur:Rímur
1. Enn skal renna hið fimmta fram af fræðabrunnimærðar vín og mjöðurinn þunni miðlast þeim er skemmtan unni.
2. Verkin merki veraldar þjóð og vegleg dæmiaf Drottni gjörð svo dyggða næmi daglega oss að haldi kæmi.
3. Ritning vitnar víða það ef viltu að gætahjartagæskan Guðs hin sæta góðfúsa mun nauðsyn bæta.
4. Þó líði stríð með langri neyð og lukku stirðaef orðið Guðs í hjarta hirða hann mun þeirra bænir virða.
5. Síðan prýða sóma þá með soddan hætti,þó öllum heimi örvænt þætti að ættkvísl sinni hjálpa mætti.
6. Ljós er Jósefs æran öll og ættarstoð,Daníels líka dæmin góð af drottning Ester birta ljóð.
7. Áður tjáð í óði var það öðling senditil Gyðinga lýðs af ljúfri hendi letrin sterk og verjast kenndi.
8. Svo snerist hér fyrir herrans náð og hæstu mildiað hinn sem áður hanga skyldi hafinn er nú í besta gildi.
9. Hann sem gekk með hærusekk og harma ræðum,Mardokeus, er gæddur gæðum, göfugum prýddur silkiklæðum.
10. Frægðar nægð af flestum bar nú fóstri brúðar,með gullkórunu og glæstum skrúða svo gekk hann út frá stillir prúða.
11. Missti sorg í Súsans borg allt siklings mengi.Júðar trú eg því fögnuð fengi að fylkirs bréf sem greiðast gengi.
12. Þeir halda og gjalda heimboð rík í hvörjum staðog fagnaðar öl þá finnast að sem fengið höfðu letrið það.
13. Af Júða lýðum ótti stóð svo öllum þjóðumað gengu inn frá goðanna slóðum á Gyðinga sið með vilja góðum.
14. Í rétt ásettan tíma til, sem tjáði letur,ebresk þjóð því öðling hvetur óvini sína sigrað getur.
15. Áður er tjáð um Amans grimmd og ásett ráð.Að eindaga þeim fá Júðar gáð sem öðling hafði þeim til skráð.
16. Þeir slá sér þá í hópa hvar í hjöruðum búa,fjandmönnum á flótta snúa framar en nökkur skyldi trúa.
17. Að herja og verjast vogar ei þjóð né við þeim standaþví ótti og hræðsla allra handa af þeim stóð svo lýð má granda.
18. Lénsmenn eins fyr öðlings bréf um allar jarðirfylgja Júðum furðu harðir; fjandmenn voru til dauða barðir.
19. Hræðslu sló yfir heiðna þó þeir harðir þættiþví Mardocheum milding setti í mestu sæmd að tign og rétti.
20. Sóma rómur sá gekk út um siklings veldiMardokeus þeim heiðri héldi; hræðslu það yfir margan felldi.
21. Júðar prúðir hertu hug sem hermt er frá;á Súsans sloti hilmir hjá hundruð fimm til dauða slá.
22. Amans grimma synina líka sex og fjóraslógu í hel með háðung stóra og hengdu upp sem skorpna bjóra.
23. Öðling ræðir Ester við þá allt það spurðihvað hennar fólk þar heima gjörði, hálfa þúshund sló með sverði.
24. Mig grunar að muni Gyðinga her, kvað geymir landa,í fjarska við mig fleirum granda, frelsa skaltu burt úr vanda.
25. Gefi þér leyfi, ljúfan kvað, við landsins mengiGyðingar megi svo leika lengi að líka synina Amans hengi.
26. Játar kátur þengill því og það var gjört.Um Amans syni er einskis vert; þar innan borgar lið mun skert.
27. Í Súsan fúsir Júðar enn með járni sláhundruð þrjú sem hermt er frá en hvörgi ræna góssi þá.
28. Skerð fyrir sverðum Júða er sú eystri álfa.Sjötigu þúsund þar til hálfa þeir hafa deytt en rendur skjálfa.
29. Mánuð greinir adar enn sem áður segir;á þrettánda það var degi þeir hafa her um landið slegið.
30. Hátíð láta halda því fyrir heillir prúðar;á dag fjórtánda frómir Júðar fengu sigur af völdum brúðar.
31. Í borg án sorgar Súsan þeir hjá sjóla ríkafyr Drottins náð og dásemd slíka daginn fimmtánda halda líka.
32. Mætur lætur Mardokeus það mest nú vandaað skrifa þau bréf til skjöldungs landa að skuli sú hátíð lengi standa.
33. Hvar sem var þá Júða sveit í öðlings velditvo daga þessa hátíð héldi þá harm og þrá fyr gleðina felldi.
34. Háfur , gáfur hvör skal þá og heimboð veita;purims dagar plaga að heita prýðitíðin Gyðinga sveita.
35. Þá hátíð síðan halda þeir með heiðri mesta,á hvörju ári heimboð gesta, hafa og þar með skemmtan mesta.
36. Minnast svinnir Júðar oft á Amans reiðiog sá þeirra óvin leiði alla vill að herlið deyði.
37. En guðleg náð svo geysi brátt þeim grimmleik hnekktisvo Aman sjálfur henging hreppti og hans niðjar en völdum sleppti.
38. Ester mesta auðnu beið hjá öðling frómaog Mardokeus settur í sóma; soddan heillir Júðar róma.
39. Púrims voru því helgi höld í hæsta gildiþví Mardokeus það minnast vildi að miskunn Guðs ei gleymast skyldi.
40. Ester festi hreint og hann með hæsta ráðieilíf bréf svo að því gáði ættkvísl sú á hvörju láði.
41. Þau lög eru mjög í minni höfð af manndóm sönnum;þá hátíð veita heimboð grönnum og hjálpa einninn þurfamönnum.
42. Átti og mátti Assverus sá öðling frægileggja skatt á lönd og ægi, loksins frá eg með heiðri dæi.
43. Af mildings snilld er meira tjáð af Medía landi;annáll frá eg af honum standi og Esters líka tryggðabandi.
44. Ester hæst í heiðri sat og hennar bróðir.Auðmýkt prýðir allar þjóðir svo endadagarnir verði góðir.
45. Hæsti og æðsti himna Guð vor hjörtun mýki;á siðuna góða svo honum líki síðan leiði oss í sitt ríki.
46. Óðar ljóð af Esters bók sinn enda finna.Þó undan falli ekki minna einn Guð mun þar bót á vinna. |
