Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3128)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Móðars rímur 1Móðars rímur – Fyrri ríma
MÓÐARS RÍMUR
Bálkur:Móðars rímur
Fyrsta ljóðlína:Þó skatnar vilji skjala um mig
Höfundur:Höfundur ókunnur
Viðm.ártal:≈ 1550–1650
Flokkur:Rímur
Móðars rímur
Fyrri ríma
1. Þó skatnar vilji skjala um mig,skal eg ei um hirða, litla virðing leggja á sig með ljóð og söngva stirða.
2. Valla er það viskuráðfyrir víf og hölda unga einatt draga að öðrum háð, til annars er betri tunga.
3. Gaman er heldur að gleðja þjóðef gumnar hlýða vilja, hrinda burtu hörðum móð og harma við að skilja.
4. Enn því verður orðavalóðs af landi rísa, mér var kynnt af mætum hal, mætti hann gumnar prísa.
5. Víkjum þangað vísu þó,vil eg so rímu skýra, á Ásgeirsvöllum bóndi bjó, brúði átti dýra.
6. Drengurinn ól sér dætur tværvið dúka þöllu sinni, viskufullar voru þær, so virðar lögðu í minni.
7. Víf eru bæði væn og blíð,vekja upp hjörtu seggja, ásján þeirra er ærna fríð, ungra systra tveggja.
8. Hélt einn prestur hollan stað,heitir á Víðimýri, görpum verð eg greina það hvað girntist halurinn hýri.
9. Á Signýju lagði seggurinn hug,selju ófnis grjóta, örlög vildu aka á bug yndis saman njóta.
10. Þá hann unga auðgrund sá,ástarloginn gildi brenndi hann og býtti þá brúði hvað hún vildi.
11. Á Ásgeirsvöllum æ með listeru siðirnir fríðir, seggurinn vildi og seima rist sækja jólatíðir.
12. Bóndi ríkur og burðug frúbjuggust leið so langa, systur lét og seima brú siðugar undan ganga.
13. Þær so fóru burt af býbáðar harla skýrar, drósir litu dró upp ský dimmt á himininn hýra.
14. Margrét ansar mæt að sjá,mektin yngiskvenna: Ei er mér, segir auðar ná, um illan flókann þennan.
15. Signý ansar sómagædd,sækja hugði messu: Aldri skal eg á ævi hrædd af einu skýi þessu.
16. Þeirra ferð var þeygi mjúk,þær komust í vanda, litlu síðar frost og fjúk úr flóka réði standa.
17. Margrét spurði spjalda náspök hvort vill ei heita, þeygi kvað við þessu já og því réð Signý neita.
18. Fjúkið gekk með æði á,augna mátti ei njóta, skjótlega urðu að skilja þá skikkjur ofnis grjóta.
19. Margrét hét á helgan Krist,hurndin tók að sýta, sitt jafnvegi seima rist senn af vaxi býta.
20. Hennar skaðaði hvörgi líf,hún fékk braut so breiða, með það komst hið mæta víf í Mýrar kirkju greiða.
21. Föður og móður fljóðið sáframmi í kirkju standa, unga spurðu auðar ná eftir lilju *banda.
22. Sagði hún allt hið sanna frásenn af ferðum sínum, báru hjónin beiska þrá bundin sorgarlínum.
23. So gat fljóðið samið skrafum selju ofnis síkja, hjónin snúa hörmum af; til hinnar verður að víkja.
24. Signý var sig úti einöngvum nærri manni, hitti undir stóran stein stoltarlegur svanni.
25. Ferlegt var so fjúkið svartfetað gat hún hvergi, heldur tók að hugsa margt hrundin undir bergi.
26. Hét hún því af hugarins geim,heiðursmeyja jafni, mjúkt að unna manni þeim Móðar héti að nafni.
27. Ef vissi nokkurn veraldar mannsem veglegt heitið bæri auðgrund skyldi elska þann, ef sá nokkur væri.
28. Fjúks ef þessi firna hríðferleg gjörir létta fyrr en eyktar endast tíð efna skyldi hún þetta.
29. Leið ei nema lítil stund,linnti fjúkið grimma, ítrust réði auðar grund Ásgeirsvöll að finna.
30. Leggst þá upp í ljúfa sænglistafullast kvendi, svipt var öllum sorgarhæng, svefn þá vífið kenndi.
31. Heim kom bóndi og hýrleg spurnd,heftist angurs pína þá seggur leit og seima hrund Signýju dóttur sína.
32. Bóndi talar baugs við skorðþá birt hefur hún sinn vilja: Þú skalt enda öll þín orð, ágæt bauga þilja.
33. Inna verður ýtum fráenn af mærðar skóla, árið leið so ýtum *hjá annarra fram til jóla.
34. Bóndi talar brúðir við,bjartar silkihlíðir: Vilji þið hafa sama sið að sækja jólatíðir?
34. Signý varð til svara fyrst,seima lofnin fríða: Fjærri er eg ferða lyst, fljóð skal heima bíða.
36. Bóndi fór og brúðir tværburt frá garði sínum, Signý eftir ein var mær angri svipt og pínum.
37. Kveld um háttar heldur fljótt,hér var nóg tilefni, maður kom inn um miðja nótt, meyjuna vakti af svefni.
38. Forsjón þín er furðu villt,falda þöllin mæta, veður er úti vont og illt, valla kannt þess gæta.
39. Sætan fór *í serk um nátt,sveigir trúði geira, kastar yfir sig kópu brátt og klæðist ekki meira.
40. Meyjan skoðaði allt sem eittá þeim garði fríða, sætan ekki só þar neitt, so mætti ekki bíða.
41. Aftur veik so auðar reiðung með hjarta snjöllu, þar var maður á meyjar leið, mikill og stór að öllu.
42. Fagran hjálm og fríðan stakkFofnirs sá hún á Ulli, halurinn bar á herðum hnakk, hann var búinn gulli.
43. Heilsar uppá hringa eyhorskur skelfir fleina. Þú munt mér, kvað þrifleg mey, þitt hér heitið greina.
44. Móðar heiti eg, menja hlíð,meiðir svaraði runna, þú hefur lofað, þorngrund fríð, þýtt mér blíðu að unna.
45. Hún nam svara heldur stillt,hringa lofnin mæta: Berir þú nafnið Móðars milt má eg þess ekki þræta.
46. Þinn meðan faðir fjærri er,fleygir talaði mækja, gjörði eg mig til gleðinnar hér, gullskorð, þig að sækja.
47. Sætan þóttist sjá til fullsað sönn var mannsins ræða. Lofa mér, segir lindin gulls, ljúfur mig að klæða.
48. Dvel ei við það, dyggðakringdúka þöllin bjarta, eg skal gefa þér önnur þing sem öllu betur skarta.
49. Síðan lagði sér á bakselju gullsins ofna. Vífið gjörði vel með mak í vænum hnakki að sofna.
50. Hrundin fór með horskum rekk,hlaðin mörgum dyggðum. Móðar frá eg með hana gekk mætur að sínum byggðum.
51. Móðar leiðið menja námjúkt í ranninn fríða. Hér skal Viðriks varra lá verða fyrst að bíða. (Íslenzk rit síðari alda. 5 bindi, bls. 2–9) 21.4 banda] < ;landa; í AM 135 8vo.
32. erindi mun upphaflega hafa staðð á eftir 35. erindi.33.3 hjá] < frá í AM 135 8vo. 35.2 lofnin] < ;-logninn; í AM 135 8vo. 39.1 í] < ;um; í AM 135 8vo. 45.2 lofnin] < ;logninn; í AM 135 8vo. |
