Deprecated: pg_query(): Automatic fetching of PostgreSQL connection is deprecated in /var/www/bragi/ljod.php on line 28
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3139)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Eins syndugs manns játning og bænarorðFyrsta ljóðlína:Ég aumur maður játa á mig
Höfundur:Höfundur ókunnur
bls.325
Viðm.ártal:≈ 1600
Tímasetning:1612
Með lag: Á þig alleina Jesú Krist
1. Ég aumur maður játa á migað jafnan á illt mig vandi, hef eg því, Guð himneskur, þig helst styggt með synda grandi. Huggun því öll er horfin mér, hjartað af angri dauðsjúkt ber, nær hugsa um hvörnin eg fer, hræðsla mitt brjóst sker, mörg því mín synd og mikil er.
2. Ó, Guð minn, þína gef mér náð,grátandi sálu hugga, önd mína, líf mitt, æru og dáð undir geym líknar skugga. Æfinlega þér þakka eg þá, þá stund lífi eg halda má, hvönær sem þenki eg hér upp á hjartað gleði mun fá, burt er mitt horfið böl og þrá.
3. Leið mig, Guð, sem að þóknast þér,þína eign lát mig vera, allt gott þú veitir að vísu mér vil eg þér þakkir gjöra. Aldrei því að öndu mín á tálar dregur miskunn þín. Framar en gull með geislum sín, guðlegt orð þitt skín, hjartanu er það huggun fín. |