Þetta kvæði kallast Krossvísur | BRAGI
Bragi, óðfræðivefur

Söfn

Íslenska
Íslenska

Persónuvernd:

Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn.

Innskráning ritstjóra

Þetta kvæði kallast Krossvísur

Fyrsta ljóðlína:Faðir og sonur með sætleiks skin
bls.295-6
Bragarháttur:Fimm línur (tvíliður) fer-, þrí- og fimmkvætt:aBaaB
Viðm.ártal:≈ 1600
Tímasetning:1612

Skýringar

Þetta kvæði kallast Krossvísur
1.
Faðir og sonur með sætleiks skin
og signaður heilagur andi,
einn og þrennur, fagur og fínn,
hann frelsti oss með dauða sín
og leiddi oss til lífs frá öllu grandi.
2.
Skírdags aftan, skapari minn,
Skariot_ þig kyssti,
heita átti hann þénari þinn
en þanninn seldi hann herra sinn,
gaf það mark sem Gyðinga til lysti.
3.
Grípa réðu Gyðingar þá
græðara vorn enn prúða.
Þeir lögðu streng hans hendur á
og lambdi hvör sem mátti ná
og flettu af honum fríðum purpura skrúða.
4.
Þeir hrópa hátt og hrækja á
með háði og gabbi stríðu,
Drottni vorum dauða að fá
dyggðarlausir Gyðingar þá
og lögðu spjóti í hans hægri síðu.
5.
Allan dag með illsku sín
Júða sveitir lömdu
lifandi Guðs son, líkama þín,
þeir léttu hvörki kvöl né pín,
holdið þitt með hvörs kyns nauðum krömdu.
6.
Þyrnikórunu þeir hafa spennt
þitt um blessað enni,
snúið svo að með snarvöl rennt
sem sneiptur andinn hafði þeim kennt,
fossum blóðið féll út undan henni.
7.
Pílatus fékk svo dæmdan dóm
Drottni vorum til nauða
fyrir illgjarnan Júða róm,
hið elskulegasta engla blóm
krossfestu þeir með kvölum og sárum dauða.
8.
Þanninn leiddur lausnarinn var
með langa mæðu sína,
harðan kross á herðum bar,
hann var síðan reistur þar,
illskan Júða ekki réð að dvína.
9.
Þá var hafinn á krossinn Kristur,
kóngur himins og jarðar,
í gegnum lófa gaddur nistur,
gjört var svo við báðar ristur,
þolandi neyð og nógar pínur harðar.
10.
Herrann var þá hafinn á kross
fyrir vorar syndir stærstar,
dundi af sárum dreyra foss,
dauðann þoldi hann fyrir oss,
harða pínu hilmir þoldi næsta.
11.
Dauðan Drottin dýrkum nú
og dýrðar holdið sára,
í hvörri messu er helgun sú
hans hold og blóð með sannri trú
oss gefst í brauði og víni svo klára.
12.
Upp á tréð hinn illi skreið
orms í líking fjandi,
makleg gjöld sá lymski leið,
lengi hann þar af illsku beið,
að skein í glyrn hans guðdóms helgur andi.
13.
Það hefur úr honum allan dug
ef hann sér merking þína,
svo er hann vorðinn hræddur í hug
og hvörju sinni kominn á flug
síðan hann leit þinn ljósan guðdóm skína.
14.
Lofi þig æ með ljósri grein
lýður í hvörju landi,
þar sem kennist kristnin hrein,
kvöl og sút og alls kyns mein
þá leið þinn lýð til lífs frá öllu grandi.
15.
Köppum öllum Kristur sætur
sem kveljast í sjóar háskum,
ráð þú þeim sem bráðast bætur,
bið eg þinnar líknar mætur
fyrir þá fórn þú færðir föður á páskum.
16.
Þitt viljum, Jesús, þiggja lið,
þýður um allar aldir,
sentu vorum sálum frið,
sannan skaparann þess eg bið,
beint þegar liggja búkar vorir kaldir.
17.
Himna Guð í hvörri þraut,
hjálp þú kristnum mönnum,
fyrir það blóð úr benjum flaut,
lýðurinn þinnar læknar naut,
langa frjádag þú leiðst með krafti sönnum.
18.
Guðs líkama eg girnist hér
og græðing allra sára,
láti mig hljóta hjálp af þér
þá harður sækir dauði að mér,
svo brjóstið mætti birta iðran klára.
19.
Dreyra líkama Drottins þá
dýran vilda eg hljóta
og hverfa síðan heimi frá,
hafi það sál sem leggur hann á,
víst vil eg þá vægðar þinnar njóta.
20.
Kærlega bið eg hvörn kristinn mann
að klárlega Drottni unni,
Jesús sjálfur mun elska þann
sem jafnan gjörir að heiðra hann,
síð og árla svo með hjarta og munni.
21.
Þessa dýrð og mildan mátt
mega nú allir skilja,
kýs eg bæði hljótt og hátt
á hvörri stundu dag sem nátt,
að oss gangi allt að Jesú vilja.
22.
Vilda eg bæði viti og mál
víst til dauðans halda
og biðja Guð að sjá fyrir sál,
svo hún forðist bruna og bál,
og búi við hann um allar aldir alda.
23.
Krossvísur eg kalla bið
kvæðið að láta heita.
Kannist allir kristnir við
að kvittir erum og fengið frið,
þakka megum og þar með til Guðs leita.
24.
Hann sendi oss sinn sæta son
syndum af oss létta,
sú er vor hæsta hjálparvon
að heyra vill hann vora bón,
ef vér minnunst mjög vel oft á þetta.
25.
Þér, Guð faðir, þrennur og einn,
sé þökk fyrir gáfur_ þínar,
einninn sonur og andi hreinn,
því enginn er þar annar neinn,
æra og dýrð þín aldrei náir að dvína.