Ein heiðarleg brúðarvísa hústrú veraldarinnar

Heyr þú, veröld, hvað eg tel,
hvörsu sem þér líkar vel,
einum Guði eg mig fel
en undan valdi þínu.
Þú ert brúður, fölsk og flá,
fögur og væn að líta á
en undir niðri grimm og grá;
í geðinu býr það mínu.

Þú hefur verstan valið þér,
sem vottar heilög ritning hér,
höfðingja það hugsast mér,
hrakleg er þín villa.
Hjúskap ykkarn lofa eg lítt
þó látið hafi þið jafnan blítt,
afkvæmið er ekki frítt
og er þér hent að dylla.

Þú kannt svæfa börnin blind,
það blekkir marga heimska kind,
á þínum hljóðum þykir hind
þó það verstu gegni.
Þínum börnum þykir best
þegar þau hafa svefninn fest,
sem lengst á góðu að láta frest
og lifa í holdsins megni.

Afmor þínum er svo vart
með eftirlæti, gull og skart,
það þrykkist inn í hjartað hart,
svo hvörgi náir að skeika.
Hér til heyrir ramb og rán,
með ríkdóm þeim sem kallast lán,
á fátæka svo fellur smán
en fáir á móti leika.

Þú áttir fyrr svo fróman mann
og forsá þig með góðan sann,
fárlega þú forréðst hann
og flettir hann sínu lífi.
Annar sá þig síðan fékk,
Satan nefn eg þennan rekk,
fullan hafði hann flærðar sekk
og færði sínu vífi.

Um útvalda eg inna vil,
erfðin þó þeim heyri til,
löngum fá þeir lítil skil
og lifa með stjúpu sinni.
Veraldar ættin kæn og kát,
kyndugleg með hvörs kyns lát,
börnum ljóssins bruggar grát
og birgir löngum inni.

Svei þér veröld, soltin örn,
satt fær enginn þína görn,
en þó svelgir auð og börn
aldrei kann þér nægja.
Étið hefur þú jarðagóss,
að jómfrú ekki vanti noss,
þó allir tíni í tóman foss
trautt mun hungrið lægja.

Hækilega svíkur súr
samdráttur og loðnu búr.
Þeir hrutu líka heimi úr,
sem höfðu dagana góða.
Auð og jarðir að sér dró,
óguðlegur mörgum þó,
langgæðlega um lífið bjó
með lista megnið fróða.

Má það kallast makleg pín,
Mammon leikur þrælum sýn,
en þeim geðjast gott sem vín,
ginntir mega þeir heita.
Bogin í hrygg en bækluð hönd,
bólginn fót en hrykktir önd;
umhyggjan og iðnin vönd,
á þá gjörði að leita.

Hverfur tönn en trosnar hár,
á tignar holdið falla sár,
augnarauður og andlitsblár,
þó á nökkuð bæri.
Ásaka þarf enginn líkt,
af orði Drottins fá þeir slíkt,
það sækja ei svo seggir ríkt;
þeir sjá sér ekki færi.

En fátækan þú finna skalt
sem flestar allar skuldir galt,
hlaut að líða heitt og kalt
og hvörn dag nökkuð vinna.
Þessir halda hraustri lund
og heilsu fram í dauðastund,
fæða upp börn en fóstra sprund
og fara til náða sinna.

Gjör svo vel, hinn göfugi mann,
gef þú frá þér Mammon þann
sem lýði aldrei lækna kann,
þá líður öndin heita.
Tak á móti traustan forð
og trúnað legg á Drottins orð.
Hefur þá sálin soddan borð
sem sjálfur kann Guði veita.