Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3139)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Þórarinn Jónsson og Guðrún Stephánsdóttir (d.1816)Fyrsta ljóðlína:Hvað ték eg fyrir hendur mér,
Höfundur:Jón Þorláksson
bls.261
Viðm.ártal:≈ 1825
Tímasetning:1816
Flokkur:Eftirmæli
Skýringar
Á undan ljóðinu stendur:
„Þórarinn var seinast prestur að Múla í Aðaldal, fæddur 1755. Hann var kallaður merkur kennimaður og skáld gott. Kona hans var dóttir Stepháns prests Halldórssonar í Laufási. Þau önduðust 1816 og hvíla bæði í einni gröf.. Erfiljóð þessi eru prentuð eptir tveim handritum.“ Lag: Bæn mína heyr þú, herra kær! 1. Hvað tek eg fyrir hendur mér,hrumur, vesæll og dauða nær? verkefni það, sem víst eg er, verðugur hvorki til né fær.
2. En sem skyldan þó skipar fyrst,skerpt við annarra bænastað, og eigin hugarákefð þyrst, að undan fellt ei verði það.
3. Um menn burtdána lofstírs ljóðað leiða fram, sem verðugt er, þeir miklu fremri mínum óð að mennt og dyggðum vóru hér.
4. Eg þrái séra Þórarinn,þjóðskáld og besta kennimann, mér æ hugljúfan virkta vin, velgjörða-bróður trúfastan.
5. Múla-söfnuður mátti þóei minnur angrast við það hrun þegar hans vörður þessi dó er þar all-lengi saknað mun.
6. Myrká sannlega minnist ennog Möðruvallaklaustur hans, allar þær kirkjur sakna senn síns fyrrum átta kennimanns.
7. Hvar er málsnilli mjúk og góð,af munni hans sem, fárra lík, í kenningunni flaut sem flóð, fljúgandi, hrein og kraftarík?
8. Guðrækni þessa góða manns,gáfur og dyggðugt hugarfar, ávinna honum ærukrans ógleymanligrar minningar.
9. Og hans dýrmæta dyggða-sprundtil dýrðar burt með honum flaug lifði samhuga langa stund uns litla dauðinn skildi þau.
10. Hún rétt samboðin honum var,helguð góðmennsku, dyggð og trú, Guðrúnar heiti göfugt bar, guðrækin Stepháns dóttir sú.
11. Þrem dögum síðar hún en hannholdsins endaði dapra töf, þau fengu, laus við rauna-rann, róligan blund í sömu gröf.
12. Aldurs hann, þegar andaðist,ár sextugasta og þriðja bar; hefir það mörgum heims frá vist hálærðum manni búið far..
13. Sæll er hver, sem í drottni deyr,dauðans ártal ei skammtar það, þó holdið fúið liggi í leir lifir sáliin í betri stað.
14. Bæði hér talin blessuð hjónbörn eftir létu dyggðarík, eru þau eins að sál og sjón sínum foreldrum næsta lík.
15. Svo endurbættist þá með þeimþað sem misstist við hinna lát og eilífðin í öðrum heim af hvoru tveggju þerrar grát.
16. Við lífsins efsta staddur stigstyrkist af þeirri glöðu von að hjá þeim fái að halda sig á himni guðs – Jón Þorláksson. |
