A 341 -Enn fagur lofsöngur af þeim síðasta degi

Enn fagur lofsöngur af þeim síðasta degi
[Nótur]

Efsti dagur snart mun yfir falla
því aukast sjáum óráðvendi alla
sem kristur það sagði fyr
sér nú hvör og spyr

Affall frá trú og kenningum klárum
komið vitum fyrir mörgum árum
sem í Páls postula má
predikun glöggt sjá.

Lengi fordæmingar son nú setti
sig í kirtil Guðs með öngvum rétti
hóf sig upp og öll sín boð
eins og væri guð.

Falsspámenn mjög margir víða voru
villur og mótþrói enn nú eru
hvörra boð og hegðum víst
heimi grandar mest.

Þar oss hin lymska Antakrists orða
augljós af guðspjalli hlaut verða.
Lærdóm hans og svika sið
sjáum jafnan við.

Vér skulum í sáttmála Guðs ganga
gjarnan vaka, biðja og lof syngja.
Um dómsdag ei efum vær
oss fer jafnan nær.

Heims menn glæpum sig og syndum vefja,
sannleika guðs keppast við að tefja.
Um stund Guð þeim ekki ver
æði þeirra sér.

Þá þeim virðist sæmd og sigur fenginn,
sorg og mæða langt sé burtu gengin
Kristur þá með kraft og mátt
kemur yfrið brátt.

Fárleg neyð fljótt mun yfir þá dynja
föng þeirra og störf niður hrynja.
Sú kvöl að þeim með kvíða fer
kjósa dauða sér.

Sortnar tungl og allur sólar ljómi
sút og óp þá verður mest í heimi.
Kemur þá Drotinn dýr,
dóm hans enginn umflýr.

Sína engla sendir úr að kalla
í svip einum framliðna menn alla.
Allir þá sjást í senn
lífs og liðnir menn.

Hann mun segja öllum engum sínum.
„Eg skal nú hefna á óvinum mínum.
Hvör sem mér í móti var
maklig gjöld nú fær.

Úrskiljið mér nú mína útvalda,
alla rétttrúaða og nýalda
sem tryggð mína minntust á
mér féllu ei frá.“

Undir dóm þessa englar hafa,
úrskurð mildan mun Drottinn þeim gefa.
Í fögnuð sér sjálfum hjá
setur í loftið þá.

Við rangláta mun þá reiður tala:
Rísa skal nú tími yðra kvala.
Til hvörs var mín tryggðin sönn
tekin í yðvarn munn?

Kristna trú og kenning hatað hafið,
heift og alls kyns syndum yður vafið.
þagða eg þá, hugðuð hitt
héldi eg það kvitt.
17. Frá mér skuluð bölvaðir burt fara
í bál sem að eilífu mun vara
hvað djöfli og árum með
er fyrirbúið.“

Strax í helvíti þeir hrapa verða
hefnd þola þar sinna illskugjörða.
Í eldi og ógna kvöl
án enda og dvöl.

Fráskilna þessum mun flokk sinn flytja
í fögnuð hinn hjá sér að sitja.
Æ lifa fyrir lambsins stól
ljóm eins sem sól.

Drottinn leys oss af veraldar voða.
Verðuga lát ævinliga að skoða
með allri himneskri hirð
heiður þinn og dýrð.