A 011 - A solis ortus cardine | BRAGI
Bragi, óðfræðivefur

Söfn

Íslenska
Íslenska

Persónuvernd:

Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn.

Innskráning ritstjóra

A 011 - A solis ortus cardine

Fyrsta ljóðlína:Svo vítt um heim sem sólin fer
Höfundur:Coelius Sedulius
bls.bl. VIr–v
Bragarháttur:Hymnalag: aukin samhenda
Viðm.ártal:≈ 1575
Tímasetning:1589
Flokkur:Sálmar

Skýringar

Sálmurinn er þýðing á latneskum hymna, A solis ortus cardine, sem talinn er eftir Coelius Sedulius, biskup í Achaja á 5. öld. Á latínu var sálmurinn stafrófssálmur en svo er ekki í þýðingunni. Páll Eggert telur að sálmurinn sé þýddur beint úr latínu en ekki eftir þýðingu Lúthers, „Christum wir sollen loben schon“, eða hinni dönsku þýðingu Claus. Mortensön, „Christum vi skulle love nu“. Vera má að það sé rétt en trúlega hefur þýðandi þó haft hliðsjón af þýðingu Lúthers þar sem aðeins átta fyrstu erindin eru þýdd eins og   MEIRA ↲
Hymn. A solis ortus cardine
[Nótur]
1.
Svo vítt um heim sem sólin fer,
sinn ljóma yst um álfur ber.
Jesúm einn herra játum vér,
sem jómfrú María fæddi hér.
2.
Heimsskapari og herra einn
holdi klæddist sem aumur sveinn,
svo leysti hold með holdi hreinn,
hjálplaus að ei væri maður neinn.
3.
Hrein móðir meðtók helgast blóm,
himnesk Guðs náð til hennar kom.
Líf jómfrúr bar þann leyndardóm,
líklig var ei sú gáfa fróm.
4.
Meyjar hjarta hreinlífi prýtt
hér varð Guði musteri nýtt.
Um holds tilverknað hrein og kvitt
hún gat af orði barnið sitt.
5.
Sæl María fæddi soninn þann,
sannast Gabríels orð um hann.
Í móðurlífi lausnarann
luktur Jóhannes þekkja kann.
6.
Hæsti kóngur í heyi lá,
hafnaði ekki stalli þá.
Litla mjólk þiggur sjálfur sá,
sem seður einninn fugla smá.
7.
Af því fagnar öll himnahirð,
herra þeim syngja englar dýrð,
glöggt birtist þeim, sem geymdu hjörð,
Guð og skapari alls á jörð.
8.
Heiðrum með munni, hug og trú
Herrann, oss fæddan af jómfrú,
föður og anda æ og nú.
Án enda haldist lofgjörð sú.