A 094 - Kyrie Fons Bonitatis

Fyrirsögn:
„Kyrie / Fons Bonitatis.
Eptir latinunne“
Næst á eftir sekvensunni, Veni Sancte spiritus (Kom, Guð, helgi andi hér) í Sálmabók Guðbrands 1589 kemur „Kyrie, guð faðir sannur“ og er einnig í: sb. 1619; grallara 1721 og öllum gröllurum síðan, og einnig í s-msb. 1742 .
Páll Eggert lýsir kveðskap þessum í eftirfarandi orðum:
„Er hér um að ræða einn hluta úr hinni fornu kaþólsku messu, er kallaður var „kyrie“ og hófst næst á eftir messuupphafi (introitus). Er það nafn dregið af grísku (þ. e. drottinn), sem   MEIRA ↲

Fyrirsögn:
„Kyrie / Fons Bonitatis.
Eptir latinunne“
Næst á eftir sekvensunni, Veni Sancte spiritus (Kom, Guð, helgi andi hér) í Sálmabók Guðbrands 1589 kemur „Kyrie, guð faðir sannur“ og er einnig í: sb. 1619; grallara 1721 og öllum gröllurum síðan, og einnig í s-msb. 1742 .
Páll Eggert lýsir kveðskap þessum í eftirfarandi orðum:
„Er hér um að ræða einn hluta úr hinni fornu kaþólsku messu, er kallaður var „kyrie“ og hófst næst á eftir messuupphafi (introitus). Er það nafn dregið af grísku (þ. e. drottinn), sem kemur fram í „kyrie eleison“ (drottinn miskunna þú [oss]; af sömu rót er orðið kirkja runnið (drottins hús); ,Kyrjall’ var bók kölluð í fornri íslenzkri kirkjuþjónustu, sú er hafði að geyma kyrjur og lög við þær. Af þessum rótum mun og runnið sagnorðið „kyrja“, sem enn tíðkast í íslenzku (þ. e. syngja eða flytja fram hátt, og bendir það á, að ekki hafi verið leift af kröftunum, er kyrjur voru fluttar). Með Þjóðverjum voru kyrjur kallaðar Leisen, dregið af seinna hlutanum, eleison, í kyrieeleison. Erindin eru hér 3, en i gr. 1594—1711 er sjálf frumkyrjan á latínu, „Kyrie, fons bonitatis“, og er bæði kyrja og lag samhljóða í sb. HTh. (bl. 99) og gr. NJesp. (bls. 248—9). En um eiginlegan sálmasöng er hér ekki að ræða.“ [Grísku nöfnunum er hér sleppt í tilvitnun]
(Sjá: PEÓl: „Upptök sálma og sálmalaga í Lútherskum sið á Íslandi.“ Árbók Háskóla Íslands háskólaárið 1923–1924. Fylgirit. Reykjavík 1924, bls. 104–105).   ↑ MINNA