Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3128)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Gyllini stafróf Sigurðar GíslasonarFyrsta ljóðlína:Ástunda náðar allra best
Höfundur:Sigurður Gíslason Dalaskáld
Heimild:Litla vísnabókin 1757. bls.D4v (bls. 92–96)
Viðm.ártal:≈ 1675
Flokkur:Heilræði
1. Ástunda náð er allra bestaðstoð drottins að hljóta. Þegar þér liggur þar á mest þess kanntu að njóta.
2. Breyttu sem drottinn býður þér,brúkaðu æ hið sanna. Herranum framar hlýða ber heldur en skikkun manna.
3. Christinn sig margur heldur hér,heimskur má af því blekkjast. Ýmislegan þó ávöxt ber, af hvörjum tréð má þekkjast.
4. Drag þig þar til sem fláttskap flýr,frá þeim vondu sem skjótast. Úlfur er sá með úlfum býr, illt má af slægum hljótast.
5. Eina þá mundu málskaps greinmanninn ef viltu lasta, hvört máttu á hann stórum stein strákskapinn fyrir kasta.
6. Forsmáðu aldrei fátækan,féð er í sínu gildi. Yrðstu sem síst við ófróman, eins og sig þig hann vildi.
7. Gakk þú seinlega í gleðihús,gálaus oft inni situr. Sorgfulla að hugga sértu fús, svo gjörir margur vitur.
8. Hafðu mín ráð og helst það geymsem heyrir og sérð einsamall. Fáir vita ómála mein. Málsháttur það er gamall.
9. Í því sem skikkar skyldan hreinskatt og toll yfir mönnum gjald þitt sé rétt en gjöf ei nein, gættu að reikning sönnum.
10. Krankdómur ef að þjáir þigþolinmóður skalt vera. Drottinn legg ekki meiri á mig mótgang en eg kann bera.
11. Lánleysi og slys ei láðu hér,lifir því margur hrelldur, syndanna dóttir sorgin er, saklaus ert ekki að heldur.
12. Mælir sannsýni, mundu tvenntmátann og hófið stillir. Van eður of er öngvum hent, orðum og verkum spillir.
13. Nýjum vin segðu satt og fáttþótt sýnist hann þér dyggur. Gamlan þú hata aldrei átt ef að hann var þér tryggur.
14. Ótrúan máttu merkja af þvímisjafnt talar um aðra, fjölmáll og þýður eyrum í, útlærður til að smjaðra.
15. Pundið er lán sem lént er þér,lán færir stóran vanda. Vandfarið með það einninn er, af því skalt reikning standa.
16. Qvíð þú ókomnri aldrei stundá þá margt vilji dálpa. Gakk þú svo fram með glaða lund, guð er vís til að hjálpa.
17. Réttsýnn vert allri athöfn í,einkum þá dóma situr. Gleymdu ei sannleiknum, gáðu að því, guð er dómarinn vitur.
18. Skemmtinn vertu með hófi og hægð,haga svo ræðu þinni: Bakmælgi, lygi, brigsl og slægð brúkist þar ekki inni.
19. Talaðu fátt um flesta ógott,fjártjón er þér það ekki. Hataðu lygi háð og spott, haltu það skemmdar flekki.
20. Ungan lagfærðu ef þú máttef að hann vill þér hlýða. Gamlan þú hata aldrei átt, ellinnar viltu bíða.
21. Vel þó þér vegni vertu ei dællvíst því lukkan ókyrr er. Enginn með réttu segist sæll sína dauðastund fyrer.
22. Xeres kóngur ótal vannundir sig margt með hreysti. Farsældist illa, fór svo hann, fénu því of mjög treysti.
23. Yðinn* borga ef þiggur þúþíns brauðs daglega leita. Af rangfengnu aldrei blessast bú, blóði né annars sveita.
24. Zebaoth drottinn þína þörfþekkir og að þér gætir. Áhyggju-víl og ærin störf auðlegð þína síst bætir.
25. Þegar þér drottinn deildan verðdag hvern gefur að vana ágirnd lát vera ekki á ferð, allt saddi guð nema hana.
26. Ævin þín líður, að þér gá,auðnum er heimska að safna. Dauðinn þín bíður dyrunum hjá. Drottni er gleymska að hafna. Athugagreinar
23.1 ’Yðinn’ er hér haft með y enda eru i og y runnin saman í framburði á þessum tíma.
|
