Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Með heilags anda hjálp og náðFyrsta ljóðlína:Með heilags anda hjálp og náð
Höfundur:Eiríkur Árnason
bls.465–467
Viðm.ártal:≈ 1575–1600
Flokkur:Eftirmæli
Skýringar
Eins og sjá má þá vantar aftan á ljóðið og lýkur því í miðjum klíðum í 9. erindi. PEÓl hefur tekið það eftir frumriti þess í Ny. kgl. saml. 11 fol. Þar er það skrifað aftan við guðspjallabók sem Eiríkur skrifaði sjálfur handa Guðrúnu Árnadóttur, konu sinni. Ekki er þekktur annar kveðskapur eftir Eirík.
1. Með heilags anda hjálp og náð hefja vil eg upp orða sáð um eina hreina dyggð og dáð, sem drottinn guð réð kalla, og horfin nú af heimsins láð, heiðursvífið snjalla. Ann eg þó svanna ítrum hér æ, meðan Kristur lífið lér. Lausnarinn Jesús, lof sé þér langt yfir konga alla. 2. Breyskleik minn vil eg birta hér, blessaður guð, fyrir sjálfum þér, á lán og lukku þú lénar mér — – lítið hefi eg varla — ærufrægð, svo auranægð, og eðla lífið snjalla, sem aldrei brást í blíðri lund brúðurin prúð um alla stund; óska eg þessari auðargrund eilífa sælu alla. 3. Óþakklætið þént hefr mér,þengill himna, á móti þér; því er nú komið, sem kunnugt er, knúður angurs íma, fyrir þig, brúðurin blíð og kær, bifaður sútarlíma. Ó, minn guð, í allri pín, unn mér líkn og náðar þín og svo mætri menjalín miskunn alla tíma. 4. Geðfelld er mér grundin sú, sem gaf mér sína ást og trú; í samvizkunni sé eg það nú, sorgin kann að pína; mektugur guð, son Maríu frú, mýki sturlan mína og veiti mætri menjalín milda náð og miskunn sín og eilíft líf, á himnum skín, sem aldrei náir að dvína. 5. Forðum skorð var fríð að sjá, þá fljóðið rjóða í faðmi lá, von er meiri, eg minnist á menjalindi slíka. Veit eg teitum virðum hjá öngva hennar líka á kvenmanns listir, kurt og dáð og kunnáttunnar vizkuráð; í himnaríki hafi hún náð hjá höfuðkonginum ríka. 6. Athöfn mín við auðargátt er í minni daginn sem nátt, hjarta mínu heldur dátt hringalofnin teita, á mig stríðir ærið þrátt, undvörp mega það heita. Veröldin stundum verður hál og veitir mörgum glæpatál. Guð minn hennar gefi sál gisting englasveita. 7. Tuttugu ár hélt tigið sprund trútt við mína hjartalund, getin var sú á gæfustund grata dei fabrica, kunni hún leið á krankra fund, caritatis amica, hér til fædd af frómri slekt frægðarvífið, stórri mekt, Árnadóttir, auðgrund þekkt, af ættum Lopts hins ríka. 8. Margt verðr innt um ágætt fljóð, það ekki stendur fyrr í óð, kunni lækningar lindin rjóð á lífsins krankleik kenna, líka vel í letrum fróð og loflega skrift með penna; af forstjórn vífs og fyrirsjón fékk eg aldrei auratjón; þó utanlands eg færi á frón, fóru bezt ráðin hennar. 9. Ekki verður inni lukt í einu orði vífsins frukt, dagfar sitt með dýrri smukt sem dandiskvinnum bæri, leiddi fram í lífsins tukt, sem lýðnum kristnum. . ,* |
