Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
FlateyjarrímaFyrsta ljóðlína:Sumarið blíða sorgum hreytti
Höfundur:Magnús Ólafsson í Laufási
bls.27-54
Viðm.ártal:≈ 1626–1628
Flokkur:Rímur
1. Sumarið blíða sorgum hreyttiúr sinnu manna. grasið fríða gamlan skreytti Grímnis svanna. 2. Heyin frægir búmenn báruí byrgingar, lágu á hægir lofti kláru landsynningar. 3. Formenn hnepptu fisk á landí Flatey austur, gesti hrepptu um bólmar band þar beittu flaustur. 4. Lestir gengu, langveg kruttulágu heiðar, afla fengu, frekar fluttu fiskiveiðar. 5. Ærið seinn til aðdráttannaút að rata, þangað einn eg þenkti kanna þjóðveg flata. 6. Eg því vildi árla dagsfá ylgi þófa, rétt sem skyldi ríða strax til ríkra hófa. 7. Söðulinn fyrst lét setja á marán sævar eisu, af gildri list þó gjörður var sá Gvönds á Veisu. 8. Járnlá rigndar reiðólarmeð reyndum taumi, agat skyggndar skörtuðu þar á skeiða glaumi. 9. Stígvél þröng eg strauk á beinmeð sterkum sóla, skrúða föng ei skorti nein með skikkju og kjóla. 10. Stigreip þandi í þýðum gustá þriðju stundu, sterk reynandi í drenglegt dust sem duga mundu. 11. Með sveina þrjá eg sótti á leiðfrá silki eyjum, sérhver frá eg seggja reið í soldáts treyju. 12. Imbruviku á nam fallaörlögs stræti, ég lét strika jóra alla jöfnum fæti. 13. Fákar ristu á Fnjóskár vaðmeð ferðahrókum að aftni fyrsta eg nam stað í Austari krókum. 14. Var þar gestur kominn úr Kinn,sá kunni dyggðir, Illugi prestur, eg fljótt hann finn, við festum tryggðir. 15. Menn ef vildu á mar eður landimóti gráða, að einu skyldi ýra grandi yfir báða. 16. Sveina og fljóða selskap hafðiseima runnur, með forsjá góða ferð sem krafði, í Flatey kunnur. 17. Allt var veitt þeim hjónum hjáaf huganum besta; dökkri greitt þegar grímu brá var gripið til hesta. 18. Dagaði kalt, en drótt ei eirðiað doska lengi, snöggt var allt sem sniðugu heyrði snyrtimengi. 19. Greiða þakka gjörðum háttí glöðu bragði, hrókar blakka hver sem mátti á heiði lagði. 20. Kýfði fjöll, á kampa víaðiKnefils porta, um veðra höllu slæmum slýjaði sloppu sorta. 20. Kýfði fjöll, á kampa víaðiKnefils porta, um veðra höllu slæmum slýjaði sloppi sorta. 21. Síðan felldi á svarta döggmeð svipulum vindi, Illugi skelldi á skeiðin snögg um Skrímnis lindi. 22. Tamur ferðum stytti stundmeð stökum skýrum, remba gerðum rípa og sund á reiðar dýrum. 23. Fylgdarmanna ferðin hraðaum fold og leira hver yfir annan gjarða glaða gjörði að keyra. 24. Norður hálfa, Tjörness gangiog tó Hábjarga helst réð skjálfa af hörðum gangi hófa varga. 25. Í Vík hafnar hjá veldi másmeð vaska drengi söðla hrafnar sefuðu rás, þar sátum lengi. 26. Illugi mesta ávarp kannmeð orðum hröðum, greiða bestan bónda fann á Brettingsstöðum. 27. Fars í eyna félögum beiddifrömuður messu, hinn til beina horskur greiddi helst að þessu. 28. En þó hætti ufsa frónmeð árum grafa, kvað sér þætti veðurs vón úr vondum kafa. 29. Því boðar féllu, en brimin slitubarminn landa, Víkurhellu lýðir litu í löðri standa. 30. Ekki að síður ákefð gekkfyrir allra brysti, fús var lýður á ferju hlekk, í Flatey lysti. 31. Höfðum segl á hálfu tréí höstu leiði, borða skegla bylgjur sté og beitti á Eiði. 32. Ægir þótti andar stórað ýfa gráði, landið sótti lindar jór og lending náði. 33. Formenn hörðu fimlega stökkvaá Fjalars hallir, síðan gjörðu í nausti nökkva að njörva allir. 34. Eyna sjálfir klerkar hátirkönnuðu fyrstir, stæltum kálfa, stærilátir stigu um ristir. 35. Fælur púka drömbuðu dýrt,sem dómprófastar, þöndu múka, skröfuðu skýrt við skimuðu rastar. 36. Þorska hræ sá þykkt við geimá þorpum neðri, Suðurbæ vér sóttum heim í súldu veðri. 37. Dúðum þreknir, ef dyndi á éleða döggin vónda, þar vorum teknir virta vel af vöskum bónda. 38. Ormur téði ávarp káttog eyddi mæðu, vín sem mjöð hann veitti brátt og væna fæðu. 39. Gaus á nótt í greindum staðyfir góðan beina, að morgni drótt um miskunn bað við messu hreina. 40. Kynning hollur Krists með sómakenna náði, hökla þollur helgidóma handtéra gáði. 41. Halda síðan hirðar álmahugðu að landi, flóðs nam lýða ferðum tálma fár og vandi. 42. Að augabragði eyjar sundvar allt í bylgjum, brimið lagði á græna grund svo gengdi dylgjum. 43. Líka vísum veiki hlóðað voveifs gesti, eyjar dísum uggur stóð af Illuga presti. 44. Varð hann því að víkja um reitfrá veislu þjónum, í Norðurbý þar baðstofa heit var búin af hjónum. 45. Eftir var eg hjá Ormi, sjúktbar ekki lyndi, vínið bar að vörum mjúkt og veitt af yndi. 46. Dagana sex þar dvöldunst vérá drafnar eyra, óður vex, því greini eg ger hvað gjörðist fleira. 47. Byggðar reita bræður tveirvið báru kalda Loftur heita og Þórður þeir, sem þrifnað halda. 48. Í vík þeir Húsa- höfðu hleyptá hesti súða og lagga brúsa brenndan keypt til barka að úða. 49. Aftur um geim sem leiðin lámeð lund óstirða, fluttu heim í Flatey þá og fóru að hirða. 50. Báðir tættu vareygð við,og voru þess dæmi, ef verða mætti víkings lið á veldið kæmi. 51. Eigi vildu elskir mútaóskir hlotnar, einir skyldu að lög þeim lúta lánardrottnar. 52. Í undirheima eyjar Skjálfa efldu og senda, létu geyma óljóss álfa ölið brennda. 53. Dult var flestri drótt hvar væriDofrar tappa, í gátu mestri frá eg færi um fylgsnið krappa. 54. Birtast hlýtur brögnum ennhvað ber til nauða, heyra ei vítur hressir mann þó hirði dauða. 55. Gjörðu svana sveima af foldusóttir þungar, lykt óvana ekki þoldu innsveitungar. 56. Af örmum hósta ört sem sprungnireinir voru, Hárs af rosta hinir þrungnir í hugsun fóru. 57. Þjáði suma þorsti og skerðiþol andvaka, aðra hruma óvær gerði innantaka. 58. Margir mundu menn af ríkumegnis grandi, hvergi fundu forðun slíku fári í landi. 59. Fofnir bóndi framur og snarog fær í ráðum lösnum kenndi lækningar með list og dáðum. 60. Auðsætt þótti ef áfram gengiá þær rata, kvað hann drótt af kvillum fengi kaskan bata. 61. Kvaðst hann hyggja kagga arfaaf krúslá bólgna undir liggja akri karfa alldjúpt fólgna. 62. Þeirra dreyra hæfan héltvið hósta og mæði. Ullur geira út honum hellt ef einhver næði. 63. Hann kvað færum heilsu súpinnhollast fanga, því örðugt væri undirdjúpin í að ganga. 64. Ekki þagði álma viðuryfir vegi, leiðina sagði norður og niður um náhvals teigi. 65. Óvænt sýndist Ullum rítaunnveg kanna, hugur týndist, hóf að líta hver á annan. 66. Girnd og ótti gengu skarptað gusti ímu, öllum þótti við álfa snarpt að eiga glímu. 67. Þar til einn í þegna kransúr þagnar skorðum lyndishreinn gaf hreystians og hreyfði orðum. 68. Vitur, merkur, veiki sviptur,vaskra jafni, Illugi klerkur, góðu giftur gæfu nafni. 69. Spillir gátta hefur sá hugí hermanns brjósti, hann við átta drýgir dug ef dregur að þjósti. 70. Sagðist gildi bóka börfyrir brjósti stála sveima skyldi sendiför í svarta skála. 71. Heldur en yrði félagar falirfjörsins tjóni, þeim sem gyrðir Geitis sali á gesta fróni. 72. Seggurinn bjóst með sax og stóluí Surtheim vandra, batt með þjóst við beltis ólu banann Andra. 73. Tvennt var hann, so Fjölnis fengurfræðir ýta, helgur mann og hreystidrengur, harður að líta. 74. Senior kvaddi, sáum þar eftirsæmdarmanni, vonin saddi, vorum þó krepptir vits í ranni. 75. Tómas heitir haltur á fætien heill í munni, vísur þreytir, kænn við kæti og kastar hlunni. 76. Kann forstanda mávamálþó masi um víðir, allra handa bragða brjál og Buslu tíðir. 77. Margt kann skynja, mun so vera,máls um reita, engum synjar gott að gera og greiða veita. 78. Klifs við auga kompán skyldiklókur sitja meðan í hauga halurinn gildi hóf að vitja. 79. Í undirheima óð hinn þarfiá illu hausti, njótur seima hinn draugadjarfi dugði að trausti. 80. Í Björgólfs skála byrstur vendibyggða dökkra. Þundinn stála þennan kenndi þjóðin rökkra. 81. Hans erendi senn fær séðog sinnið trylldi, greitt af hendi geymsluféð ei gefa vildi. 82. Ennis máni ótt til bráþar eftir vanda, um inni fauna áttung sá í einkrók standa. 83. Hamingjudrjúgur hendi þreifum hjörtinn sveiga, álfa múgur að honum dreif með aflið seiga. 84. Hver þar urðu harðfeng skiptií húsum neðri sást af furðu er felmtri yppti í fálu veðri. 85. Laust upp dökkvu, lék á þræðilögur með storði eins og klökkvu ýtar stæði á eikiborði. 86. Hjarðir saman hrukku og störðuaf hörku kynja, varð ógaman, vemblur gjörðu vondslega drynja. 87. Hillur allar hrutu niðurí hrunda búrum, hröpuðu dallar, kom upp kliður með kinna skúrum. 88. Gissurs leyndir geiguðu frúr,en geims á reinum veggir reyndir vörpuðu úr sér vættar steinum. 89. Fiska salir féllu um kollá fjöru granda, margir halir héldu noll með hryggvum anda. 90. Lék á kviki greni og grjótmeð græsku formi eins og fyki fisin skjót í feyki stormi. 91. Vöskum lýðum veg að rataveitti ei bráðum, óð á síðum ægis plata og endum báðum. 92. Allur sjór sem ísmöl litureyna knúði, hlusta kór sá harði þytur heyrnum rúði. 93. Carybdis og Scilla systursviptu laugum, byrgðu glys, en gjörðu mistur geðlaust augum. 94. Faxi rauk en stafur stóðþá steyptist öfga, efldi slauk í Ýmis blóði afnám höfga. 95. Botn sjós nisti Nereus uppfrá neðsta grunni, kampa hristi kólgu bupp af köldum munni. 96. Urðu Hlés óheitar dæturhátt í dansi, brutu annes og fóru á fætur af firna stansi. 97. Hvalir þeystu hafinu úrmeð hvössum sjónum, hátt þeir reistu heila búr og héldu upp trjónum. 98. Eyna spróguðu, börðu bægslum,býsn ei rýrðu, blæstri lóguðu, lands að æxlum löðri ýrðu. 99. Rauðkembingur, rostungs pörog reki fiska, vagn, hnýðingur, hnísan snör og hafgúan fríska. 100. Bust, skemmingur, skjaldarhvalurog skeljum steyptur., áll, búmungur, búri þvalur, blæja og leiftur. 101. Naut, hafstrambi, nás með hveliog nefjan valta, rafn, hrossvambi, hafur, deli og hlýri galta. 102. Mjaldur spakur, stökkull stuttur,strokkur, reyði, geir, lyngbakur, golnir fluttur gláptu á Eiði. 103. Gægðust tröll úr Krosshúss klettvið kynngiblöndur, skimuðu öll og skulfu rétt sem skildivöndur. 104. Gjörði fölva, gleymdust dúraraf granna svalli, kinnaölva, Krosshúss múrar krupu að hjalli. 105. Sig Háganga þussar þyrpaþrýstnir vurðu, greiddu vanga Gustur og syrpa úr gamlri urðu. 106. Polyphemus, Fornjótur og Fenris þjassi, Urnir, Clemus, Ýmir, Ljótur, Iði, Gassi. 107. Dofri, Skrímnir, Fleggur, Fjalar,Furnir, Augi, Glámur, Grímnir, Geitir, Kjalar, Geipnir, Baugi. 108. Á fróns nagla úti þarhvar aftök skeðu, Kinnatagla kompánar það kynja réðu. 109. Skruggur enn í Skjálfa flóaskeðu fleiri, ekki nenni eg um þær sóa arnar leiri. 110. Í bláloft mílu braust vatns strokaúr Bjargar polli, af vilpu fýlu vall upp þoka verri en skolli. 111. Postulinn nærði Nikars fenghjá niðurgangs auga, úr mund ei hrærði merkis streng við mótkast drauga. 112. Þótti togna þófið stórtá þussa vangi, tók að bogna brjóstið vórt af bið so langri. 113. Loksins frá eg linnti fársem lýðinn eymdi, litum þá hvar klerkurinn knár hann kútsa teymdi. 114. Sveitt nam bera svarðar rannaf svalls illhleypum, þótti vera heimtur hann úr heljar greipum. 115. Litla vægð vér landmenn sýndumleiddum kagga, þótti frægð sem frekast píndum fílinn lagga. 116. Við broddjárn öll vér bárum þolsem búldu og geira, botna tröll að bora á hol og belgja dreyra. 117. Afl og móð við odda sukkiðöld fær teitri, hrátt ef blóð úr ben er drukkið bjarnar heitri. 118. Efld náttúran eins vor hýddiaf sér sorgum, af sló stúra, engu kvíddi á eyjar torgum. 119. Hresstum geð af ámu arfaöflgum straumi, ölþökk téð var álfum þarfa er olli glaumi. 120. Varð örendur divika dáriaf dröguðum mækja, í öðru eins stendur annar fári eftir að sækja. 121. Hirti enginn undra meiriorsök hlæði, ræddi um mengi að ráðin fleiri ratast næði 122. Hæng því kvaddi kullaust úrað kænum ráðum, viskan saddi minnis múr þar megn á báðum. 123. Skræður fornar skoða tókuskrifendur spjalda, myglubornar margt af klóku mundu halda. 124. Rit haugbúa og rammvillingarúnuð fræði, sögðust trúa að sveig kerfinga Sörkvið næði. 125. Dofra ranns og Dínusspjallshin dimma íma, Andra dans og drápa Halls þar dundi um tíma. 126. Háttalykli og hildar flumsií höllu kúa, Hárs af stikli steypti Tumsi og strauk þá hnúa. 127. Bjarkamál sem Skaufhalaskrámeð skemmtan Bósa, Viðris prjál og Völuspá þeir voru að glósa. 128. Með sér drógu mig að þessuminnst kunnanda gagnslaus þó að muddu messu mátti eg standa. 129. Á stræti þröngu stífir stóðustefja hreyta, góms með slöngu gamla óðu Golnis sveita. 130. Krafti soraði Sviðris mæraf svörtu þangi, þunglega sporaði, þekktum vær á því vetfangi. 131. Þann vel féllst að þreyta siðí þrautum vöndum, ekki hélst hann Vinkill við í Vindbláss höndum. 132. Sást þá gluggur glær í austriglansið leysa, heyrðust skruggur, fór með flaustri feyki eisa. 133. Síðan klukku í kláran salþeir klifendur sagna lærðir hrukku, en Lóðins hjal vér létum þagna. 134. Þar næst maður í stöpulinn steigmeð stöðugu bragði, kynja hraður könnu veig í kné vor lagði. 135. Fritt kvað hvergi í hirslum kútfyrir háttum gesta, fleygðu úr bergi honum álfar út, þeir óttast presta. 136. Bað vér vildum Boðnar lengurbrim ei gambra, heldur skyldi hver sem drengur hvatmóð slambra. 137. Gjörðum spara ker og krúsirkönnu hyljum, snarstíg þvara snertum fúsir snæðings giljum. 138. Líns ókarga í lofti skúfurlék með ólpum, riguðu margra reikar þúfur á raddar stólpum. 139. Féllu styrir, fagnaði allthjá fólki þekku, ofan fyrir vota valt hann vélinds brekku. 140. Eyddist furða, eigendur kútaengum blóta, báðu aðburða oss sefendur súta sæla að njóta. 141. Sérhver virði sigurkrumí séranna þori, hvað sem yrði húsbændum til heilsu að vori. 142. Féll þar eftir lands til leiði,lúðust stormar, tveir voru settir síls á heiði siglu ormar. 143. Ormur nökkva nýtur stýrðier nefnist Hængur, kunni að stökkva á þótt ýrði úða sængur. 144. Menn þar átján eyddir harmiá otri ranga inni sátu með öðrum farmi afla fanga. 145. Öðrum Þórður renndi á ræfurrauðkembinga, Blængur gjörði blávegshæfur báru að stinga. 146. Tvennir átta sátu samanseggir fríðir, allir sáttir, gjörðu gaman greitt sem hlýðir. 147. Af fiski báðir, röfum raskiog rusli stóru, ferðabráðir flóðs í hnjaski fermdir vóru. 148. Allvel tjáði Ormur liðmeð eyjar granna, skýr á láði skyldi oss við þar skip hlé kanna. 149. Ofnis nafni Ása móðurog áða sendi, heillum safni, sigur góður þeim sé í hendi. 150. Hofi nær þar fengum frónvær fórum að gista, grímur tvær þar góðlynd hjón oss gjörðu ótvista. 151. Þögn brá nætur, þaut upp dagurog þjóstug hláka, braust á fætur Bjarni ógagur að beisla fáka. 152. Klifberuðu klára sumirog kleyktu upp böggum, aðrir ruðu reit óstumir reiðar plöggum. 153. Ferðin leysti fisks með plógog fimmtán hesta, varð háreisti á Hofi nóg og harkið mesta. 154. Flyðrur klofnar flöktu þará fljótum jórum, feitir stofnar, fyldingar með fiskum stórum. 155. Lagðist reið í lýsing dagsen létti værðum, benti leið í byggðum strax að blautum færðum. 156. Snjór krapaður reyndi órjóðaRindar elju, fyrr hrapaður fort nam bjóða ferða dvelju. 157. Fjórði partur lítt var lausaf langri heiði, þá allmjög svartur Ýmis haus sér atti að reiði. 158. Stökk hinn bráði storma hamurá stjörnu krafta, Elris náði rakki ramur rífa kjafta. 159. Ofsinn hrundi á ufsa gólf,en aur nam blotna, rétt sem mundi mána hvólf í miðju brotna. 160. Á sjó og fjöllum sást af herkjumsaman gaga, hrúgaði öllum hring sólmerkjum hrúts í maga. 161. Hríðin dundi, hreggið lamdi,hrutu eldar, loftið stundi, lýði kramdi, lúðust feldar. 162. Vurðu hvellir, vindar stríddu,vullu straumar, lak hver hellir, krepju kvíddu kletta raumar. 163. Fjúki lysti í fjöll og dalifylltur bokki, pundhögl hristi hornumskvali úr hverjum lokki. 164. Undir dústum ójafnaðiúðar leðju, skýja þústum þrásafnaði á Þundar beðju. 165. Hygg eg bæri hver til nefndurhvergi í tvíli, að oss væri öllum stefndur aldurtili. 166. Höfuðs og ilja allt í milliað innstu klæðum draup sem hylja djúps í fylli dýktir stæðum. 167. Yfir bekki öldum belgdiíss og snjóa, kippur, sekki og klára svelgdi krapið flóa. 168. Jötuns belgur úr byrjar strætibylti vindi sem Hræsvelgur hvatur sæti á hverjum tindi. 169. Menn og blakka meins þær gráumæddu nauðir, óðu í makka, aðrir lágu orkusnauðir. 170. Reipin hrukku, reiðingar drukku,röknuðu gjarðir, klifberar stukku, klárar sukku, kljáðust larðir. 171. Sveinar fipluðu fanna hjúpinnfingrum daufum, eftir gripluuð díkja í djúpin dottnum paufum. 172. Fiskur blautur rann úr roðií regni mesta, eins og grautur gjörður úr soði geiraði hesta. 173. Ýmist dreif hagl, dögg eður snjórúr dimmum hökli, veðrið þreif upp stykkin stór af stálbláum jökli. 174. Hríðin kyngja hér ei síðurhauðrið skelldi, en Jómsvíkinga er jarlinn stríður fyr Jaðri felldi. 175. Í einum nið var ybbinn allurAustra hattur, flöktu á riði fjöll sem hjallur fram og aftur. 176. Örskots lengd so aldrei gekkfyrir utan baga, að oss ei þrengdi ess eður sekk úr asa að draga. 177. Dóttir Njörva níða dökkmeð nógu rambi, vald nam örva og yfir oss hrökk hjá Almannskambi. 178. Hríð leið frá en tauma og taugatýndum afla, vér áttum rjá við dimma drauga og djúpa skafla. 179. Ljós ei feykti máni mæturúr muggu flóka, á þriðju eykt vér þreifuðum nætur um þröskuld Króka. 180. Af var frakt, oss ísa flesjurutan vöfðu, allt fór skakkt, en kragar sem kesjur á köllum löfðu. 181. Stigs voru ólar, saurs og sokkar,saums úr klöstrum, undan sólar, skröptu skokkar skós á möstrum. 182. Blíðan þágum beina enní bognum garði, hlessa lágum hríðar menn sem hretið barði. 183. Barst til vitru barmar tveirí birtings teina, með skapi bitru skoðuðu þeir hvað skeði við eyna. 184. Að oss höfðu konstra kellurkomið að stefna, kífs með vöfðu kynstra brellur kútsa að hefna. 185. Krákur hafa ei kunnað bótað konstra drengi, veðurs kafa vonsku hót því vörðu of lengi. 186. Þanka felldum þrauta élsen þrek nam dafna, messu héldum Michaels hjá mínum nafna. 187. Við hyggjusnaran Helga kundí hollum ráðum skilst eg þar, hans ljúfa lund mér leist með dáðum. 188. Reiknaðar hans eg raunir heyrðium reitinn Fnjóska, með rytju fans so rétt heim keyrði og rotna þorska. 189. Elds í glóðir Illugi framurýkjur felli, lifi bróðir lukkusamur til lengstu elli. 190. Hreyfði eg smáum, hrakning firrðurHróars maukum, meðan eg lá um limina stirður í lúa hraukum. 191. Öllum mætur gefist greiðiguðs af hendi, lukkubætur böli eyði. Brags er endi. |
