Á fætur

Táp og fjör og frískir menn
finnast hér á landi enn,
þéttir á velli og þéttir í lund,
þrautgóðir á raunarstund.
Djúp og blá
blíðum hjá
brosa drósum hvarmaljós;
norðurstranda stuðlaberg
stendur enn á gömlum merg.

Aldnar róma raddir þar,
reika svipir fornaldar
hljótt um láð og svalan sæ,
sefur hetja á hverjum bæ.
Því er úr
doðadúr,
drengir, mál að hrífa sál,
feðra vorra’ og feta’ í spor,
fyrr en lífs er gengið vor.