Passíusálmur

Hvað er líf manna? – Háski, böl,
höfuðverkur og iðra-kvöl,
tannpína, tóbaksleysi,
gatskrekkur, teppa, timburmenn,
takstingir, vífni' og fleira enn;
fátt trúi' eg rönd við reisi.

Sankti-Pétur að sagt er frá,
sálma-skáld mesta' er heimur á,
þungar má þrautir líða;
já, blessaður hann ber sinn kross,
bíðandi þess að æðri hnoss
lækni þau sár er svíða.

Það var eitt sinn er koldimmt kvöld
kólguleg breiddi skugga-tjöld
helfrosið yfir hauður,
þá kom í Pétur garna-gaul,
sem grafinn nár með eymdar-raul
í gröfinni dryndi dauður.

Kviðarins uxu kvala-óp;
kaldur um búkinn sviti hljóp;
fylgdi því feikna verkur;
þá hét Pétur á kvíta Krist;
en kærleyks-eyrað daufheyrðist
þótt bæði' hann sem besti klerkur.

Í görnunum ólga gaus og svall;
guðmóði fylltist Pétur karl;
til himna hóf sig andi;
sálma tuttugu saman tók;
en sóttin vall um dýrlings brók,
svo lyktin varð lítt þolandi.

Gárungar heimsins glottu þá
og guðs-manninum viku frá,
er sínum var á setum;
en sálma-hljómur söngvarans
frá sölum heimskum jarðar-ranns
sveif ofar fýlu' og fretum.