Afmælisvísur

Eg vildi’ ekki færa þér visnaða grein
en viljinn þó gjörir ei kraftaverk nein
og pappír í blómskrúð ei breytir.
En vorsólin ein getur vakið þér rós
því vorsólin kveikti það ylhýra ljós
er vorroða vanga þinn skreytir.

Eg ætla’ ei að kveða nein afmælisljóð
en aðeins að benda þér, vina mín góð,
á blómið sem blaðið mitt geymir –:
Á meðan að æskan oss brosir sem blóm
þá birtist oss sorgin sem reykur og hjóm
og lífið og ljósið oss dreymir.

Þótt vorið nú ríki um lög og um láð
er lífið þó sums staðar skugganum háð
og gríma á einstaka glugga.
En þeim, sem á barnsglaða’ og bjartsýna lund,
þeim brosir æ lífið sem hásumarstund,
og jafnvel í skammdegisskugga.