Deprecated: pg_query(): Automatic fetching of PostgreSQL connection is deprecated in /var/www/bragi/ljod.php on line 28
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3139)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Til frú Morris í LundúnumFyrsta ljóðlína:Jeg vildi eiga blóm til að breiða á þinn veg
Höfundur:Þorsteinn Erlingsson
bls.173
Viðm.ártal:≈ 1900
Tímasetning:1902
Skýringar
Í Lögbergi 7.3.1929 er frásögn sem varpar ljósi á tildrög kvæðisins:
Jón söðli [...] Jónsson [...] var fæddur í Eyvindarholti undir Eyjafjöllum 2. febr. 1829. [...] Þá er Jón kom á æskustöðvar sínar, settist hann að í Hlíarendakoti í Fljótshlíð, og þar stundaði Jón handverk sitt um hálfa öld; dvaldi hann þar mestan hluta æfi sinnar, og var við þann bæ bezt þektur undir nafninu Jón söðli. — Sá bær og þær sveitir höfðu margar endurminningar um Jón, drengskap hans og göfugmensku. í Hlíðarendakoti MEIRA ↲ 1. Ég vildi’ eiga blóm til að breiða’ á þinn veg;nú breiðir þau enginn þar færri en ég; en hamingjan borgi þér betur, því bætti ekki útlenda örlætið þitt um ættjarðar kuldann og skammdegið mitt, þó ætti ég óblíðan vetur.
2. Það var eins og heiðskírt um hug minn og brautþá hamingjustundu ég Morrisar naut, þann vissi ég valdastan drenginn: og þá var sem vináttu þekkti ég fyrst, og það hef ég dýrast á ævinni misst, en mætari minning á enginn.
3. Og enn er sem tryggðin hans muni’ eftir mér,og mynd af hans drenglyndi komi frá þér, úr öldungs og örlætis höndum. Það vermir í frosti, það huggar í hryggð, þó hér sýnist nú orðið lítið um tryggð, að hún er þó lífs úti’ í löndum.
4. Þín mannúð og drengskapur áttu þann yl,sem ættjörð og kunningjar höfðu ekki til, er kvöldaði og kólnaði á degi. Já, ástkærar þakkir, þitt örlyndi og tryggð er einasta skjólið í mannanna byggð á útlenda öreigans vegi. |