Stofuvísur

Friðrik Ingólfsson var góður smiður þó dagana notaði hann til garðyrkjunnar sem var lifibrauð hans. Á efri árum smíðaði hann stofuklukkur og fleiri góða gripi úr tré, en í vetrarbyrjun 1978 fór hann í það að brjóta veggi og gera þeim hjónum nýja stofu. Hagorðir heimilisvinir gátu ekki látið kyrrt liggja og ortu um Stofuvísur.

2. Ný er stofan, gamall grunnur
gleðst nú Sigga af verkum þeim
ljóma augun, lokast munnur
líður svo í draumaheim. IHJ 11/12 ´78

3. Jafnvel húsin hafa sál
hópinn ljóða kynni.
Stofu minnar stuðlamál
stýrir velgengninni. FI 12/12 ´78

4. Ekki kann ég á því skil
alltaf veggjum fækkar:
Laugarhvamms í ljósi og yl
löngum Sigga stækkar. Kristján Jóhannesson 12/12 ´78

5. Ný er stofa á gömlum grunni
grunni sem að Friðrik unni
en minna Sigga meta kunni
meira rými vildi fá:
Harðir veggir hrundu þá.
Halelújá.

Vefsýslumaður hringdi í Jóa í Stapa þegar hann skráði þessar vísur því enginn höfundur var skráður með síðustu vísunni. Minnti þá báða að Sveinn Jóhannsson á Varmalæk hefði lagt hana í Stofuvísnapúkkið.