Yfir mænir mannhringinn

Hulda segir svo frá: Kona sú réðst til vistar á Heiði er Ásdís hét. Var hún þar lengi í húsmennsku og hélt til á upphækkuðum þverpalli í baðstofuenda. Ásdís þessi var víst allvel viti borin og heldur sjáleg, en fátt var merkt um hana annað. Hún drakk brennivín og reykti tóbak, en hvort tveggja þótti á þeim tímum illa sæma konum. Gísli Benediktsson sem síðar bjó á Hróarsstöðum var gleðimaður og hagorður og var nokkur ár á Heiði þegar hann var á æskualdri. Einhverju sinni er setið var að snæðingi í baðstofunni á Heiði leit Gísli upp á pallinn þar sem Ásdís sat og mælti:
Yfir mænir mannhringinn
mikið væna drottningin.
Magnús bóndi greip hendingarnar á lofti og bætti þegar við:
Mjög er kæn og margbreytin
mælir í spæni góðverkin.