Jón bjó með ráðskonu sem lét hressilega til sín taka á bænum og gerði sér ekki allt að góðu. Hún var nokkuð aðfinnslusöm við bónda. Hann orti þessa ljúfmannlegu vísu til hennar.
Sólar glaða linda lind lagaðu það mig brestur en að hlaða synd á synd sá er skaðinn mestur.
