Í Landeyjum

Mér líður svo unaðslega
í leikandi svala blænum.
Það velta svo allavega
votar bárur á sænum
og sandurinn úðann eimir
og „Eyjarnar“ töfraðar dreymir
og „Gljáin“ er horfin af glænum.

Og vangana sólin vermir
og varir á blautum öldum
og hafið það eftir hermir
og hendir af báruföldum
blikandi, bjarmandi glömpum
sem brimill sletti af kömpum
að sandinum kominn á kvöldum.