Í Hlíðarendakirkjugarði

Hérna laukstu langri göngu þinni
listamaðurinn er dúlla kunnir.
Faðmar þig í sumarblíðu sinni
sveitin er þú jafnan heitast unnir.

Gvendur minn, svo margur fékk að heyra
músík þína og vel í huga treindi
þó hljómaði fyrir þínu innra eyra
enn þá hreinni tónn en fólkið greindi.

Sefurðu í náðum hér í háum garði
Hlíðarenda, orpinn mold og torfi.
Dúlla hér fuglar, fattur rís þinn varði
finn ég nú einnig sem ég stend og horfi

á hlíðina fögru, fljótið, hólmann, Dímon
hve fjarskalega mikið skáld var Símon.