Börnin mín bæði

Ó, Gagga mín litla, eg geng hér svo ein
á grýttum og ósléttum vegi
þó lifað ég hafi við margs konar mein
mín móðurást dvínar þó eigi,
en hugur á draumvœngjum heldur til þín
þú hjartkæra elskaða dóttirin mín
í suðrinu bláa nú birtist mér sýn
að brátt muni rofa af degi.

Og Hjálmar minn litli, ég hugsa til þín
á hljóðlátum andvökustundum
þó örlaganornin og ógæfa mín
mig elti og ræni okkur fundum.
Að sjá þig og heyra er hjarta míns þrá
og horfa í augu þín fögur og blá.
En sólgyðjan kemur með brosið á brá
og birtu og vonir í mundum.