Farandriddari

Meðan hnjúkur rís eða hrynur sær
er hef ég ei litið skarta
meðan brosir fögur og blíðlynd mær
sem brenndi mig ekki á hjarta -

meðan rangsleitnin á sér virki og völd
og vopn mín ei steypa henni
á meðan hnýttur er heiðurskrans
heima fyrir eða utanlands
nokkrum níðingi að enni -

mun sál mín ei finna frið né ró
á farandriddarans vegi. - -
Ó, ég, sem eilífðar þyrfti, en þó
á það eitt víst, að ég deyi!