Vísur úr Aðaldal

Ég hef kafað kaldan snjó
kynnst við marga hrinu.
Ég á ekki af neinu nóg
nema mótlætinu.

Tíminn líður dagur dvín
dregur þrótt úr muna.
Er á förum æskan mín
út í blámóðuna.

Að mér þrengja ótal mein
ekki er af miklu að taka
þó að fljúgi ein og ein
út í bláinn staka.

Hljóður lengi er hugur minn
hörðum þrengist línum.
Hér ég engan hljómgrunn finn
handa strengjum mínum.

Mig hefur löngum lífið þreytt
og látið kólna í geði
En þú hefur veitt mér aðeins eitt
óblandaða gleði.

Vakir í hjarta þögul þrá
þarf hana vart að næra
það er svo margt sem minnir á
manninn hjartakæra.

Hef ég margs að hlakka til
hlýjan sumardaginn
þegar lóu og lindaspil
leikur undir braginn.