Til svefnsins

Vefðu mig nú vinarörmum þínum
værð og rósemd gefðu huga mínum.
Þú ert þreyttum sætur
þessar löngu nætur
þér í faðmi býr þú öllu bætur.

Allt of fáir þakka þó sem skyldi
þína hvíld og unaðsríku mildi.
Ef þú oss ei gistir
erum vér brotnir kvistir
laufin fölnuð, lífsins kraftar misstir.

Ó hve heitt þig þráir ellin þunga.
Þú ert líka vörður barnsins unga
þitt er því að sinna
það - ef værð skal finna -
njóta verður náðarhanda þinna.

Lífsins fortjald dýrðarheima dylur
dána vini líkams augum hylur.
En þeim Edenslundum
upp þú lýkur stundum.
Opnar hlið að ástvinanna fundum.