Til fundar við skýlausan trúnað IV

Yfir heiðina eigra ég
yfirgefin hugrenning þín
og hygg á svefn
í regnvotum mosanum.

Kannski finna mig þreyttir gangnamenn
sem þykjast bera kennsl á mig
einsog draumsýn úr liðinni bernsku
eða stef úr gleymdu kvæði.

og grípa mig glaðbeittum huga:
mynd sem þeir ekki ætluðu að týna -
stef sem nægir þeim
til að kunna kvæðið að nýju.

Því ég hugrenning þín
var einnig ósk þín
um langlífi í landinu
og söng vökumannsins

sem nú virðist hyggja á svefn
í regnvotum mosanum;
þó ég finnist
getur það skeð örskoti of seint.