Þjóðvegur

Sá sem elst upp við þjóðveg
geymir nið umferðarinnar
í blóði sínu.
Þú horfir á bílana
koma og fara.
Það stirnir á lakkið
krómið og speglana
í sólskininu.
Heitir hjólbarðar
letra mynstur sín
á gljúpan veginn.

Þegar dimmir
greinirðu ljósin
í fjarska.
Þau nálgast
fara hjá
fjarlægjast
eins og stjörnur
á hausthimni.

Sá sem elst upp við þjóðveg
gleymir ekki
nið umferðarinnar
né svipmóti
hins ævarandi
vegfaranda:
Andlit birtist og hverfur.
Ævi þýtur hjá.
Augnabliks tillit
segir þér sögu.

Að lokum hrífur
straumurinn þig með.
Þú heldur af stað
á vit ósýnilegra
fjarlægða.

Umferð - hverfula rás!
Svartir hjólbarðar
undir þungri byrði
heitir af sól og hraða
spyrna þér
yfir framandi víðáttu.
Og leitandi auga þitt
umlýkst nýjum og nýjum
sjónhringum.