Kvöld

Síðsti blærinn sofnar rótt
sólar skærust tjöldin
hopa fjær en húmdökk nótt
haustsins fær nú völdin.

Eina mæta á ég stund
enn í næturveldi.
Feta gætinn hófahund
heim ég læt að kveldi.

Ekki er neyð þó njóla svört
nátttjöld breiði óðum.
Fram til heiða blossa björt
blys á reiðarslóðum.

Vonir hraðast fara á flug
feigð ei að þeim kallar:
Eiga stað í hjarta og hug
himinglaðar allar.

Líða í kvöld með léttan svip
lofts á öldum bláum.
Gulli tjölduð skýjaskip
skautuð földum háum.