Kveðja til söngfélaga

Í vetur var kveljandi kuldi
þá kaffærðist landið í snjá.
Og svartnætti sveitina huldi
en sólskin var hvergi að fá.
Í skammdegisharðindum þungum
í hörku og æðandi byl
komum við saman og sungum
því söngurinn veitti okkur yl.

Við sungum um sólskin og yndi
um söngfugl, er kvakaði í mó
um fannhvíta fljúgandi svani
um friðinn í heiðanna ró.
Um lindina blikandi bjarta
um blóm, er í moldinni grær.
Það færði okkur fögnuð í hjarta
það flutti okkur sumrinu nær.

Í söngnum því saman við lifum
í sólvermdum gróandi heim.
Á titrandi tónum við svífum
um töfrandi stjarnanna geim.
En svo fer vor söngur að þagna
þó sálinni veitti hann fró
því sumrinu senn munum fagna
og söngfugli, er kvakar í mó.