Deprecated: pg_query(): Automatic fetching of PostgreSQL connection is deprecated in /var/www/bragi/ljod.php on line 28
SöfnÍslenskaÍslenska |
Flokkar
Allt (1291)
Afmæliskvæði (11)
Ástarljóð (10)
Baráttukvæði (3)
barnagælur (1)
Biblíuljóð (3)
Brúðkaupsljóð (1)
Daglegt amstur (8)
Eftirmæli (13)
Ferðavísur (3)
Formannavísur (1)
Fræðsluljóð (1)
Gamankvæði (18)
Háðkvæði (8)
Hátíðaljóð (2)
Heilræði (1)
Hestavísur (2)
Hindisvík (2)
Holtavörðuheiði (3)
Húnaþing (8)
Húnvetningar (7)
Hyllingarkvæði (4)
Jóðmæli (1)
Jólaljóð (3)
Kappakvæði (1)
Lífsspeki (2)
Ljóðabréf (6)
Náttúruljóð (48)
Oddi (1)
Rímur (1)
Sagnakvæði (1)
Sálmar (2)
Sálmur (2)
Skáldsþankar (44)
Strandir (2)
Söguljóð (11)
Söngvamál (1)
Tíðavísur (1)
Tregaljóð (4)
Þululjóð (1)
Ættjarðarkvæði (15)
Ævikvæði (2)
Gísli Jónsson dannebrogsmaðurFyrsta ljóðlína:Þá hnígur sólin hafs við brún
Heimild:Austurland. bls.15.5 1920
Viðm.ártal:≈ 1925
Flokkur:Eftirmæli
1. Þá hnígur sólin hafs við brúnog hinstu geislar brenna á bjartan morgun minnir hún og muni’ upp aftur renna. Ævisól góðs og göfugs manns eins glöðum morgni lofar þá svífur frjálsa sálin hans sorta og nóttu ofar.
2. Þess lengur sem hann drýgði dáðog dagar urðu fleiri þess hærra marki hafði náð og hylli betri og meiri því aldrei þreyttist höndin hög að hlúa, bæta, prýða því honum setti listin lög þeim lögum varð að hlýða.
3. Og þegar vinna þurfti störfer þrek og hyggni kröfðu þá var hans haga höndin þörf og hömlur engar töfðu. Við hlið hans gengu glaðvær lund og göfugmennskan bjarta svo heimil var þar vinarmund og viðkvæmt bróðurhjarta.
4. Í vinaskjóli hlýju hanná hinstri ævistundu þá tryggu hvíld og friðinn fann er flestir kjósa mundu. Það voru’ hans bestu verkagjöld — og vinum Ijúf að inna — að eiga heiðskírt ævikvöld og engan skugga finna. Athugagreinar
Jarðarför Gísla, dannebrogsmanns, Jónssonar fór fram á hádegi s. l. mánudag og hófst með húskveðju á heimili hins látna. Ýmsir elstu og helstu borgarar bæjarins báru kistuna út á líkvagninn. Var fjöldi manna viðstaddur. Við jarðarförina var sungið kvæði það, eftir Pétur Sigurðsson á Vestdalseyri, sem birt er á öðrum stað hér í blaðinu.
|