Vorvísur

Vorið baðar vængjum létt
vekur gleði nýja.
Sé ég þýða sérhvern blett
sólargeisla hlýja.

Sólin inn til okkar skein
unaðgeislum stráir.
Þá lifnar von í huga hrein
hlýtt sem vorið þráir.

Vorið blíða, hjartahlýtt
hugans léttir meinum
og alltaf vekur eitthvað nýtt
innst í sálarleynum.

Þýðir lækir þjóta á sprett
þegar af degi lýsir.
Draga anda lífsins létt
ljúfar vorsins dísir.

Margan þjáir kuldi og kíf
í kyljum blaktir skarið.
Oft er mannsins orka og líf
eins og gróðurfarið.

Öllum trega að ýta á bug
æsku léttir sporið.
Sælt er að eiga í sínum hug
sólskinið og vorið.

Einhvern dulinn undramátt
eiga töfravöldin
líkt og hljóðan hörpuslátt
heyri ég bak við tjöldin.