Úr rímum af Sigurði Jónssyni frá Brún

I.
Hverjum feginn fagnar sprett
fríða sveigir hána
þegar hún teygir tána létt
trausta spegilgljána.

Þreyta má ég móanölt
mig þó ávalt fýsi
þetta háa hýra tölt
heyra á bláum ísi.

Gripin hrynja hrein og snjöll
hratt þau dynja á beðinn.
Klakabrynjan kliðar öll
klungrin stynja freðin.

Hálsinn léttan hátt við brjóst
höfuð sett í taumum
ganglag mettað gleði og þjóst
gefst nú rétt í draumum.

Máninn þjórar, á því enn
úti slórir fagur.
Gáskaórar grípa menn
glaðnar stórum hagur.

Kannski bíður klár við stall
kvikur, fríður, alinn
fljótur gríðar, fimur, snjall
fáka prýði valin.


II. Ferðalög Sigga

Feyskist víðir, fölna tún
fjölgar hríðum stærri
alltaf síðan Siggi Brún
sást að ríða nærri.

Lét hann skotta skjóttan lit
skarta flott á vegum
fór með hotti og hófaþyt
hér um vottanlegum.

Kringum trippa- og folafans
fjörs með kippi létta
Snúður, Vippi og Snælda hans
snerust lyppið netta.

Oft var takið æst og þétt
ef hann rak með fleirum
þegar Vaka viðbragðslétt
var að blaka eyrum.

Hugann seiðir hæð og mór
hátt hann reið með slögum.
Margar leiðir fann og fór
frammí heiðardrögum.

Hátt til fjalla frosts um nátt
fölur hallast máni.
Jökla skalla jafnt og þrátt
jagar mjallar gráni.

Um vindgnúinn fannafald
ferð hann snúa kunni
við að búa upp tösku og tjald
talaði drjúgum munni.

Lék með ólgu í æðunum
úfna kólgu í svipnum
kuldabólgu í kvæðunum
að klækja sólgna gripnum.

Oft er klökugt upp um fjöll
óvís þök um nætur.
Veðra hrök og vatnaföll
velta um jökulrætur.