Muna-blik I – Tileinkað konu minni.

Ég geymi í anda myndir af ljúflingum ljósum,
er léku sér um völlinn, í hlýrri morgunsól.
í daggar-perlu-skrúða þeir dönsuðu á rósum,
með draumsóley og fjólu í nýjum sumarkjól.

Fuglar leiddu dansinn, þeir sungu vikivaka.
Vorgyðjan var dásamleg hverja morgunstund.
Svásu gömlu myndirnar boða ég til baka,
bið þær komi ferskar í minninganna lund.

Meðan lífið svarar og von í veiku hjarta,
vaxa blóm um grundir, og sólin gyllir fjöll,
ég kvíði eigi vetri, þá kemur nóttin svarta,
ég kalla æskuvorin í drauma minna höll.

Í ævintýraheimi var alin æskusaga,
þá aldingarður lífsins í vorsins blóma stóð.
Nú löngu grafið minni um ýmsa dapra daga.
í Dvalins salarkynnum, ég móta þetta ljóð.
Seinasta sunnudag í vetri 1974.