Sálmur 196

Á þig, Jesú Krist, ég kalla,
kraft mér auka þig ég bið.
Hjálpa þú mér ævi alla,
að ég haldi tryggð þig við.
Líkna mér og lát mér falla
ljúft að stunda helgan sið.

Eg svo hlýði ætíð þínum
elskuboðum, Herra minn,
votti trú í verkum mínum,
vel að reki’ eg feril þinn,
þinni raust með sannleik sínum
sífellt gegni varfærinn.

Fullkomnun, sem fyr’ir mig lagðir,
framt ástunda ge5. f þú mér,
þá að elska, sem þú sagðir,
samt af alhug varast hér
neinn að fleka fölsku bragði,
fyrst að bræður erum vér.

Veit, að það, sem heimur heldur
heill, ei dragi mig frá þér.
Það, sem fyrir gott hann geldur,
gjarnan spott og vanþökk er,
en það sælu æðstu veldur,
ef vér, Drottinn, hlýðnumst þér.

Þá skal trú mín, þýði Herra,
þægan ávöxt bera sinn,
Drottins ætíð dýrðin vera,
dug og kraft er efldi minn,
fasta vörn skal fyrir bera,
freistar mín ef heimurinn.

Heyrir þú mitt hróp, ég treysti,
Herra, þér, og stenst ég þá.
Þótt mín syndir þráfalt freisti,
þú mér aldrei víkur frá,
en mér sendir sanna hreysti,
sigri frægum loks að ná.
Agricola - Sb. 1589 - Jón Espólín