Þjóðvísa

Þangað sem þú varst ungur
til þeirrar áttar
horfir löngum þinn hugur
og hefst ekki að.
Enginn til upphafsins hverfur
ekki til smáfættra daga.
Æskudraumur þinn réðist
á annan veg.

Horfinn er hófasláttur
hrynjandi töltsins
og hestar með hvítan úða
heitan úr nösum.
Áin blá eins og auga
alskært er sofin.
Aldrei rennur hún aftur
ístær í gegn.

Hvar er nú haustgul störin
og holtið brúna
eyjar bláar úr unni
og amrandi fé?
Láttu ekki hátt mitt hjarta
hér er við engan að sakast.
Örlög þjóðar þig leiddu
á þennan veg.

Þannig er öllum og einum
ætlað að minnast
alls sem hann ekki hefur
en átti þó.
Kynslóðin kaus að fara
kveðja heim þúsund ára
náði samt ekki nema
í næturstað.