Kom líknin heims

Kom líknin heims, þú hljóða nótt
er hægum blundi felur drótt
og vefur mjúkum mundum.
Við dagsins lok ég lofa þig
þú lagðir blessun yfir mig
á ótal ævistundum.

Sjá, árin renna eins og ský
og einmana í heimi eg bý
hann gleymir einum, – öllum.
En þú sest mildust mér við hlið
og mælir blítt og veitir frið
frá heimsins hraða og köllum.

Kom líknin heims, þú hljóða nótt!
Hinn horfni dagur leið svo skjótt
en samt mig sækir þreyta.
Ó veit mér hvíld og höfga á brá,
uns helga dagsbrún má ég sjá
á landi, er allir leita.