Úr ljóðabréfi

Ægis jóðin öldruðu
ill með hljóðin skvöldruðu,
straums um slóð ei stöldruðu,
stundu móð og nöldruðu,

Hvals um engi Hræsvelgur
hrein við strengi skapillur,
undir mengi alvotur
öslaði lengi byrðingur.

Reflum skreytti rásóti
rennslis neytti sá gljóti,
öldum beitti á móti,
af sér þeytti sjáróti.

Láin hrundi, reyndist röng,
ráin stundi, hjólið söng,
voðin drundi um Glammagöng,
gnoðin dundi rúmalöng.

Í sama ljóðabréfi er:

Svona hjólið happa dvín,
hvar á stólar öldin fín.
Gráts um ból að gátu mín,
gleðisólin misjafnt skín.