Norðurárdalur

Fjalladalur, fóstri minn,
faðmi barn sitt vefur.
Geislar heitir kyssa kinn,
Kári þróttinn gefur.

Hér á ég margan mætan blett,
sem mér eru bernskukærir,
þar sem hoppa um lautir létt
lækir silfurtærir.

Oft þá hauður húmið fól,
hreytti fjúki á gluggann,
skein hér glettin gleðisól
gegnum vetrarskuggann.

Þegar sólrík sumartíð
sigrað kuldann hefur,
þína björtu blómahlíð
blessun drottinn vefur.

Aldrei fegri eg leit á lönd
lífsins sunnu skína.
Eg hef tryggða bundið bönd
við börð og móa þína.

Þó eg flytti í fegri sveit
með fríða skógarlundi,
mela, holt og hlíðarreit
harma sárt eg mundi.