Mansöngur týndrar rímu

1. Bragastrengja herðum hljóð
harpan lengi gleður
Langt mun gengin þessi þjóð
þegar enginn kveður.
Sönginn hefjum óðs í önn
ekki tefjum gaman.
Þótt mér vefjist tunga um tönn
tasla ég stefjum saman.

Mínum eigin orðaskort
úr má feginn velja.
ég hef þeygi áður ort
að svo megi telja.

Mín er hæpin marga stund
meining kvæða óra
en betra er að lána út lítið pund
en lúra á því stóra.

Flest aflaga fara má
förlast hagur mætur
þrautir naga, hryggðir hrjá
hugann daga og nætur.

Þrekið lítið, fjörið fer.
Fári lýt óglaður.
Ég á þrítugsaldri er
alónýtur maður.

Flestu kallast vikið við
Vilji gallast trauður.
Ég get valla fengið frið
fyrr en hallast dauður.