Vorið heilsar - öll náttúran fagnar

Á blíðum bjarnar degi
bjarta morgunstund
árla eg var á vegi
væran eftir blund
eygló upp var risin
ylja foldu réð
og blómin vetrarvisin
vakti kossi með.

Apríl átján daga
átti talda sér
frostið finnur baga
á förum vetur er,
en sól og sunnan þíður
er sigri hrósandi
og blærinn vorsins býður
blessun komandi.

Þá lít ég fugla líða
lofti bláu í
er sungu um sælu blíða
sigurljóðin frí
úr vetrarvist þeir væru
að vanda komnir heim
að annast unga kæru

og ástúð veita þeim.

Hæðir og fjöllin fríðu
fossar, lækir og ár
laga ljóðin blíðu
að liðið sé vetrarfár
og hjörð með hýru geði
haga lifir á
en lömb af ljúfri gleði
sér leika mæðrum hjá.

Fákar foldu prýða
og fjörgir renna á skeið
um grænar grundir víða
þeir gumum skemmta á leið
og hringa makkann hraustir
hörðum spretti ná
táp sitt reyna traustir
tignarlegir þá.

Foldin fagurgrænan
færð er skrúða í
og veiga tekur vænan
er vordögg gefur frí.
Já, allt er yndi vafið
um alheims víða jörð
og heiðar, vötn og hafið
nú halda þakkargjörð.

En maðurinn mestu gæddur
frá mildiríkri hönd
af æðstum anda fæddur
og yfir settur lönd
oft gleymir Guð að lofa
er gæskan sprettur frá
í sjálfselsku vill sofa
og sinn styrk treystir á.