Örlög Grettis

Gretti reyndist voðinn vís
var þó hraustur talinn.
Örlaganna illa dís
er nú víða falin.

Grettir í Vatnsdal greiddi för
Glám nú skyldi vega.
Öll voru Grettis ævikjör
eftir þakin trega.

Grettir í fletið gekk um kvöld
gæfa hans var fjarri.
Draugs voru augu dimm og köld
dáleiddu hann nærri.

Glámur í feldinn greip nú fast
Gretti vildi út drífa.
Góð voru átök, gaflinn brast
grimmir feldinn rífa.

Heyrðist draugaröddin rám
við rjáfrið hausinn úfinn.
Ef að þú vilt glíma við Glám
gæfa þín er búin.

Upp þá Grettir ólmur spratt
ei því vildi trúa.
Af Glámi vildi hausinn hratt
helst í snatri kljúfa.

Glíman varð svo grimm og hörð
gnast í húsum öllum.
Rjáfrið tættist, rifnaði jörð
rugguðu björg í fjöllum.

Gengin burt er gæfa þín
Glámur mælti hraður.
Alltaf munu augu mín
á þér hvíla maður.

Gláms í augu glóði skjótt
þá Glám hann hafði vegið.
Eftir þetta einn um nótt
aldrei gat hann legið.

Þá féll á nóttin döpur, dimm
draugsi granir bretti.
Eftir þetta augu grimm
alltaf fylgdu Gretti.