Þorsteinn Jónsson 1735–1800

Þorsteinn Jónsson (1735–1800) var sonur séra Jóns Guðmundssonar í Reykjadal og konu hans, Guðlaugar Jónsdóttur, og var hann bróðir Guðbrands Fjeldmanns sem einnig var skáld. Þorsteinn varð stúdent úr Skálholtsskóla 1758. Hann varð prestur í Mjóafirði 1766 og síðan einnig á Dvergasteini 1769 og þjónaði báðum brauðunum til 1779 er hann varð að segja Mjóafirði lausum vegan vanrækslu í starfi. Árið 1796 varð hann að láta af embætti á Dvergasteini vegan fátæktar og var eftir það í húsmennsku hjá Hermanni Jónssyni í Firði til dauðadags.   MEIRA ↲

Þorsteinn Jónsson (1735–1800) var sonur séra Jóns Guðmundssonar í Reykjadal og konu hans, Guðlaugar Jónsdóttur, og var hann bróðir Guðbrands Fjeldmanns sem einnig var skáld. Þorsteinn varð stúdent úr Skálholtsskóla 1758. Hann varð prestur í Mjóafirði 1766 og síðan einnig á Dvergasteini 1769 og þjónaði báðum brauðunum til 1779 er hann varð að segja Mjóafirði lausum vegan vanrækslu í starfi. Árið 1796 varð hann að láta af embætti á Dvergasteini vegan fátæktar og var eftir það í húsmennsku hjá Hermanni Jónssyni í Firði til dauðadags. ((Sjá: PEÓl: Íslenzkar æviskrár V. bindi, bls. 214–215; og einnig Stefán Einarsson: Austfirzk skáld og rithöfundar í Austurland. Safn austfirzkra fræða Vl, bls. 100–105 og Finnur Sigmundsson: Rímnatal I og II, Reykjavík 1966).
   Eftir Þorstein voru prentaðar Rímur af Blómsturvallaköppum 1834 og Píkuraunadans í Vikivökum Ólafs Davíðssonar en óprentaðar eru eftir hann Rímur af Kiða-Þorbirni og Maurhildi mannætu (sjá td. Lbs. 2146).
   ↑ MINNA