Dalvík verður kaupstaður

Við lifðum hér áður í lélegum reit
sem líktist í öllu þéttbyggðri sveit
stjarfir af streitu og lúa.
Þá reyndist veröldin ósköp aum
þó áttu menn hér sinn stóra draum
að kalla sig kaupstaðarbúa.

Og þá var nú Dalvíkin dauflegt þorp
með drullu á götum, rusl og sorp
og fýlu af fiski og slori.
Mannfólkið hugsaði mest um fé
og menningarneyslan í lágmarké
á haustin menn hrærðust í gori.

Nú er Dalvíkin orðin að blómlegum bæ
með bensínsölu og kattahræ
sem ilma um vorlangan daginn.
Með öllu er bannað hér hundahald
við höfum löggu er sýnir vald
og alltaf er ótrauð í slaginn.

Nú höfum við blessað bæjarráð
sem berst fyrir okkur af mikilli dáð
er alltaf á eilífum fundum.
Þeir rembast þá gjarnan sem rjúpa við staur
að reita af okkur hinn síðasta aur
og alsælir aka sér stundum.

Svo eigum við allskonar önnur ráð
sem árangri litlum hafa náð
þótt í þeim sé mannval mikið.
Er konurnar eldsnemma komast á ról
kappsamar hlaupa þær út fyrir Hól
með harðfengi hrista af sér spikið.

Og kaupstaðarmeyjarnar bjartar á brún
barmfagrar renna um götur og tún
-blóðið það ólgar í æðum.
Allt sem að nefndist hér áður „ sex “
um stórborgarhimininn blómgast og vex
og margfaldast mjög að gæðum.

Nú er konan mín orðin kaupstaðarfrú
við kunnum að meta það ég og þú
að sjá hana sællega og brúna.
Nú gengur hún hnarreist um göturnar hér
Guð, ef hún heldur nú framhjá mér!
En það er munur að mæta henni núna.

Áfram hér lífið það gengur sinn gang
gaulið það heyrist æ sjaldnar í Drang
og margt er á hangandi hári.
En rækja og minkur nú reynist oss vel
því rollubúskapinn vonlausan tel
á kalsömu kvennaári.

Allflestir borgarar eiga sér bíl
og einbýlishús í „ funkisstíl “
með allskonar eftiröpun.
En ánægðar fjölskyldur auka sitt kyn
því engin vill vera minni en hin
með framtak og frjálsa sköpun.

Nú er að rísa hér stjórnsýslustöð
með stígandi tækni var framkvæmdin hröð
en moldin hún miljónir étur.
Bæjarstjórinn er bjartsýnn um of
bæjarins skuldir hann veður í klof
að sjálfsögðu, sumar og vetur.

Hér iðka menn gjarnan allskonar sport
aldrei mun þekkjast mont eða gort
þó einhver af öðrum beri.
Hestamenn okkar í stórum stíl
stóðhesta sækja á vörubíl
og greina ekki graðhest frá meri.

Nú er Dalvík orðin að dýrðlegri borg
með draumagötur og Karlsrauðatorg
sem alltaf var ófært í vetur.
Börnin þau iðka á böllunum popp
og bæjarstjórinn með hökutopp
svipinn á kaupstaðinn setur.

Nú framtíðarvegur er fagur og beinn
það finnst ekki lengur í götunni steinn
en angan frá gróandi grundum.
Dafni og blessist vor Dalvíkurbær
í draumi og vöku hann er mér svo kær
ég sef ekki fyrir því stundum.