Sumarmorgun

Nóttin er horfin hafs í djúp
og heiðríkt loftsins tjald.
Byggðin er klædd í bjartan hjúp,
og blessað ljósavald.
En vinarandi vermir svörð
og vekur rós af blund.
Dagurinn þerrar dögg af jörð
og dýrleg morgunstund.

Heyri ég glaðan söngvaseim,
úr suðri vængjaslátt.
Litskrúðið kveður lofgjörð þeim,
sem lífgar gróðurmátt.
Og blærinn hlýju fær í fang
og flytur ilm til manns.
Sumarið lofar sólargang
með sælan geisladans.