|
Innskráning ritstjóra |
Ólína Andrésdóttir 1858–1935
50 LAUSAVÍSUR
Ólína Andrésdóttir höfundur
Lausavísur
Aldrei fá menn af því nóg
Á ey og bala öldufalls
Barn á hóli hættir leik
Breiða fyrst í firðinum
Bresti kjark og bresti mig féð
Bundu þeir ærinn ægiskraft
Dómar falla dauða þá
Eigirðu land sem ástin fann
Ein þegar valt og önnur spann
Enga gesti ég aðra veit
Ég sé landið hljótt og hlýtt
Fáum sögn og söng er hljótt
Feikna hleður fönn á slóð
Ferskeitlan er lítið ljóð
Handarvagna freyjum fljóð
Happalúkum hraðvirkum
Hreyktu þér ekki á hæðir hátt
Hvar þú gistir greiðist vandi
Hver sér réði rökkrum í
Hvín í hnjúkum helfrosnum
Hylur mökkur heiðisbrá
Ilminn sæta þekki ég þinn
Ísaspöng af andans hyl
Láttu brenna logann þinn
Lífið kól því lágt og hátt
Ljós þitt skíni manni og mey
Ljúft er að njóta ljúft er að sjá
Misstur auður mest er virtur
Norðri gnauðar vinda verst
Sagt hefur það verið
Senn má bjarma sumarbáls
Sértu ekki af aurum fjáð
Sjást á borði blómin væn
Snauðir menn og firtir frið
Stundum komu stærri menn
Sunnan áttin stundum stinn
Sveipa náir sveif og lá
Svigni band og bogni rá
Unnur kalda Ógnarvald
Veðraglymur ógnar önd
Vestanáttar voða él
Vetrar löngu vökurnar
Við mig ógar afli því
Vonum stráð er brautin breið
Þessi bók að mínu mati
Þótt mæðu kosti margfalda
Þótt þeir ættu ekkert brauð
Þú hefur uppi önug svör
Þykir þér lífsins þröngur róður
Öllum stundum starfsamar
|
