Það er hundur, Hólmfríður

miður stunda dyggðir.

Ritsafn III Stefáns Jónssonar á Höskuldsstöðum bls. 147. Þar segir: Mjög mislíkaði Pétri prófasti skilnaður þeirra Halldórs Kláusar og Hólmfríðar Þorláksdóttur og kenndi henni um. Þar gerðu og margir aðrir. Nokkru eftir skilnaðinn var Hólmfríður við messu á Miklabæ. Að henni aflokinni var það, að hundur, sem Halldór Kláus átti, flaðraði upp um hana með vinalátum, en hún bandaði honum frá sér. Pétur prófastur sá og orti vísuna.

Ýmsir voru þeir sem óvingjarnlega töluðu um Hólmfríði og ástamál hennar. Í því sambandi kvað hún vísu þessa:
Það áeggja og ráðleggja vildi

að þeir prófi sjálfa sig

sem að grófast tala um mig.

Segja sumir að í vísu þessari væri hún að sneiða að Pétri prófasti.